به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز؛ حسن روحانی با مهندسی مرحوم هاشمی و حمایت همه جانبه اصلاحطلبان و با شعارهای دروغ و فریبنده و در عین ناباوری و بصورت شانسی و با حداقل نصاب رای ممکن در سال ۹۲ به ریاست جمهوری رسید.
🔺مردم ایران بنابر دلائلی بویژه اقتصادی و معیشتی به شعارها و وعده های ایشان دل بسته و اعتماد کرده و با امیدواری تحقق گشایش به روحانی رای دادند.
از جمله اظهارات روحانی 👇
۱- من سرهنگ نیستم حقوقدانم و متخصص مذاکره می باشم.
۲- دولت من دولت پاکدستان و راستگویان است.
۳- از مدیران و افراد شایسته و بالیاقت استفاده می کنم (شایسته سالاری)
۴- برای قشر ضعیف مسکن ملی و خانه ارزان می سازیم.
۵- با امضاء برجام تمام تحریمها لغو و همه مشکلات اقتصادی مردم حل می شود.
۶- چنان گشایشی خواهیم کرد که مردم دیگر به یارانه ها احتیاج نداشته باشند.
۷- عزت پاسپورت ایرانی و ارزش پول ملی را ارتقاء خواهیم داد.
۸- دولت من انتقاد پذیر است و به منتقدین احترام گذاشته و استقبال می کنیم و حرفهایی ازاین قبیل ..........
✅ نتیجه 👈 متاسفانه ایشان بابهره گیری از مدیران نالایقِ حزبی بویژه اصلاح طلبان و تفکرلیبرالی و اشرافی و نگاه به آمریکا و غرب به هیچیک از وعده های خود عمل نکرده و بعلت خساراتی که طی ۸ سال به کشور و مردم صبور وارد کرده است بعنوان منفورترین رئیس جمهور و مایه عبرت روسای جمهور آینده قرار گرفته و باید قرار بگیرد.
🔺حسن روحانی به اعتماد و باور مردم نسبت به انقلاب و روحانیت ضربه جبران ناپذیری وارد ساخت که ترمیم آن به آسانی میسر نخواهد بود مگر اینکه اتفاق خاصی بیفتد.
🔹بنابراین .....👇
آقای پزشکیان باید از سرنوشت حسن روحانی عبرت گرفته و نگذارند که باقیمانده اعتماد و باور مردم ازبین برود.
🔺خروجی حسن روحانی با آنهمه وعده ها و شعارها و ادعا ها چنین نتیجه خسارتباری را برای مردم به یادگار گذاشته است.
وای بحال آقای پزشکیان که شعار نمی دانم و نمی توانم و نمی شود را گفته و ۱۶ میلیون نفر به شعار سه نان رای داده اند.
🔹چه خوبست که ایشان حداقل به نامه ۵۳ امیرمومنان (ع) به مالک اشتر در خصوص بکارگیری کارگزاران اصلح و متعهد توجه کرده و عمل نمایند. اگرچه با این افرادی که به دور خود جمع کرده اند افق روشن و امیدوار کننده ای دیده نمی شود و فقط می شود به دیپلماسی فعال وزارت امورخارجه نمره قبولی داد.
🔺اما حرف و شعر آخر اینکه 👇
سِزای اعتماد به وعده های حسن که داده بود دیدیم
حالا که پزشکیان شعاری نداده است چه خواهیم دید.
۱ آذر ۱۴۰۳ فرهادنیا