به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز؛ در قبل از انقلاب تعداد محدودی باشگاههای فوتبال وجود داشت که شاخص آنها تاج و پرسپولیس و بازیکنان آن اغلب از شهر های بزرگ بویژه تهران بودند.
🔺این بازیکنان موظف بودند که ماهیانه مبلغی را بعنوان حق عضویت به باشگاه بپردازند و اگر موفقیت وپیروزی حاصل میشد یک هدیه و یک امتیازمختصری به آنها میدادند .
🔴 نکته مهم: این بود که ورزش فوتبال برای جوانان قبل از انقلاب واقعا ورزش و تفریح سالم بوده نه تجارت و پول آوری
متاسفانه بعد از انقلاب؛ ورزش فوتبال به یک صنعت و تجارت پول آور تبدیل شده است و ضمن توسعه باشگاههای مدرن و استانی؛ اقبال جوانان را به این ورزش جنجالی دوچندان کرده است بویژه اینکه جذابیت آن باعث شده که در سیاست هم برای خود جائی باز کند.
و بر همین اساس مافیای شکل گرفته بگونه ای درهم تنیده که اصلاح آن به سادگی میسر نخواهد بود و بعبارتی زالوهائی در این دایره ریشه دوانده اند که متصل به مراکز قدرت و ثروت می باشند که از درون آنها سلبریتی هائی بیرون می آیند که در موقع حساس همانند گرگ وحشی بجان انقلاب و ارزشهای آن می آفتند که نمونه اش را در سالهای اخیر به همراه بعضی هنر پیشگان نگون بخت مشاهده کرده ایم.
🔺ظاهرا اخلاق و معرفت در بعضی از این فوتبالیستها جائی ندارد و اغلب بخاطر بداخلاقی که دارند توسطه کمیته انضباطی به جریمه های میلیاردی محکوم می شوند.
⚽️ مثلا: یک جوان ۱۸ تا ۲۴ ساله را از شهرهای کوچک و یا قشر متوسط به پائین جامعه را جذب فوتبال نموده و برای یک فصل بازی حدوداً از ۵ تا ۱۰ میلیارد تومان و بعضا بیشتر ازبودجه بیت المال به او حق الزحمه می پردازند به اضافه سکه و پاداشهای آنچنانی و هزینه های سفر و اقامت آنها درکشورهای مختلف. درحالیکه اغلب این افراد در همه عمر خود مبلغ ۱۰ و۲۰ میلیون تومان را هم بطور یکجا ندیده بودند. و جالب اینکه بعضی ازاین افراد با رانت و پولهای بادآورده الان دربالای شهر تهران مالک خانه های چند ده میلیاردی و یا رستورانهای بزرگ و مغازه طلا فروشی و ویلا و ما شینهای گرانقیمت خارجی شده اند.
⚽️ واسطه ها و دلالها از استعداد و نبوغ جوانان استفاده کرده و برای عضو نمودن آنها در باشگاههای مطرح و تیم ملی، حقِ واسطه گری و درصد می گیرند و همیشه هم اصرار دارند که از سرمربی خارجی استفاده نمایند و بعضا ازبازیکنان خارجی هم بهره می گیرند که هیچ ضرورتی ندارد.
نکته دیگر اینکه: در مقاطع مختلف افرادی عضو هیئت مدیره باشگاهها شده اند که متخصص نبوده و سابقه ورزشی هم نداشته و یا با بهره گیری از رانت و سیاست در این مراکز جاخوش کرده و می کنند.
نمونه دیگر اینکه: اکثر قراردادهای آنها با سرمربیهای خارجی یکطرفه و زیانده می باشد و بیست سال است که واگذاری این دوباشگاه ملی به بخش خصوصی در دالان مافیا گرفتار شده است. از سوئی دیگر جوانان مستعد و بدون پارتی در صف انتظار پیوستن به این باشگاهها می باشند اما هیچ اعتنائی به آنها نمی شود.
۳۰ مهرماه ۱۴۰۳ فرهادنیا