سرویس سیاسی عصر امروز؛۱- اگر یک بررسی اجمالی داشته باشیم از۲۲ بهمن ۵۷ تا پایان ۵۹ مردم و حکومت بدنبال شناسائی و دستگیری ساواکی ها و شکنجه گران و وابستگان به خاندان پهلوی و افراد نظامی که در کشتار مردم دست داشتند بودند و هیچ نشانه ای برای شناسائی مفسدین اقتصادی نبود.
۲- از اول سال ۶۰ تا ۶۲ مردم بدنبال شناسائی خانه های تیمی منافقین و چریکهای فدائی خلق و تروریستهای داخلی بودند ضمن اینکه حضور در جبهه و پشتیبانی از رزمندگان اسلام هم بعنوان یک تکلیف و وظیفه عمومی بشمار می رفت.
۳- پس از پایان جنگ؛ دولت هاشمی با اندیشه لیبرالی و غربگرائی و تکنو کراتی تحت عنوان توسعه و سازندگی شکل گرفت که در این دوران ضمن کمرنگ شدن ارزشهای دفاع مقدس و انقلابیگری؛ کم کم و بتدریج خوی کاخ نشینی و اشرافیگری و ثروت اندوزی توسط دولت هاشمی تبدیل به یک فرهنگ و مسابقه ثروت اندوزی در مسئولین و مردم نهادینه شد.
۴- سپس دولت خاتمی به بهانه توسعه سیاسی مامور به استحاله فرهنگی با کمک و رویش احزاب فاسد دوم خردادی بود که فتنه ۷۸ توسط مدیران میانی دولت با همراهی اصلاح طلبان یک نمونه آن بود.
۵- دولت احمدی نژاد با زنده کردن شعارهای امام و انقلاب بحث عدالت؛ کمک به محرومین؛ سفرهای استانی، سهمیه بندی بنزین، مسکن ارزان قیمت مهر؛ هدفمندی یارانه ها؛ سهام عدالت و موارد اینچنینی را در دستور کار خود قرار داده بود که در اوائل دولت دهم با فتنه ۸۸ و در اواخر هم دچار انحراف؛ و کشور گرفتار رها شدگی شده بود.
۶- دولت روحانی مخلوطی از افراد هاشمی و خاتمی و فتنه گران دوتابعیتی و غیر انقلابی بوده اند که نتیجه اش جاسوسی؛ نفوذ؛ حرامخوری؛ حزب بازی؛ اشرافیگری و در یک جمله غارت بیت المال آنهم توسط برخی مسئولین دولتی و منتسبین به آنها بوده است. لذا برخورد قاطع و شجاعانه دستگاه قضا طی سه سال گذشته و محاکمات روزانه در دادگاهها بیانگر این حقیقت است که چه خیانتها و جنایاتی در دولت روحانی رخ داده است.
در نتیجه: در اوائل انقلاب مردم فقط بدنبال ساواکیهای فراری و پنهان شده بودند اما امروز مردم بدنبال شکنجه گران اقتصادی منتسب به دولت روحانی و معاون و وزراء او هستند که حرامخوری را قانونی و مشروع کرده اند و با پُرروئی و قیافه حق بجانب و طلبکارانه هم در چشم مردم نگاه می کنند. (واقعا که)
و در یک جمله بعد از ۴۳ سال برگشتیم به نقطه سرِخط. اما بشکل دیگر.
۱۷ شهریور ۱۴۰۰ فرهادنیا
