به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز یکی از آفتهای مهم و مخرب کشور؛ معامله و ملاحظه در بین برخی از مسئولین نظام می باشد که این آفت از سال ۶۸ آغاز و در دهه اخیر بخوبی خود را نشان داده است.
مردم ایران تا سال ۶۸ مسئولین کشور را یکدست و دلسوز و همفکر و افراد صالحی می دانستند اما پس از تقسیم بندی مجمع روحانیون مبارز و جامعه روحانیت مبارز؛ آن وحدت قبلی خدشه دار و با واژه چپ و راست جامعه دوقطبی گردید. و از سال ۷۶ ببعد نیز واژه اصلاح طلب و اصولگرا بعنوان دوتفکر ضد هم در ادبیات سیاسی کشور شکل گرفت و انهدام وحدت مردم را سرعت بخشید.
برخی از افرادی که خود را منتسب به این دوجناح نشان می دهند اغلب کسانی هستند که به محض رسیدن به تعارض منافع؛ اهداف انقلاب را کنار گذاشته و منافع فردی و گروهی وحزبی خودرا در الویت قرار می دهند.
موضوع مهم دیگری که قابل تامل می باشد زمانی است که افراد این دوجناح باهم وصلت کرده و بواسطه فرزندان خود فامیل می شوند و اکثراً در تقسیم غنائم و مدیریتی کشور وجه مشترک پیدا می کنند و اینجاست که فاجعه؛ بیشتر خود را نشان می دهد. خوب اگر اصلاح طلب و اصولگرا دوتفکر و بینش ضد هم هستند چگونه باهم وصلت کرده و به واسطه فرزندانشان متصل، و در کنار هم قرار می گیرند.
اکثرِ افراد دوجناح رایج در کشور نشان داده اند که تقلبی بوده و بدنبال منافع مادی و فامیلی و سیاسی خود هستند و هیچ موقع نتوانسته اند مُصلح اجتماعی باشند اینها علیرغم ضدیت ظاهری که با هم دارند اما در سرِ بزنگاهها در دالان فامیلی و ملاحظات سیاسی هم پیاله و هم نظر هستند و با ملاحظه و معامله با هم ملت را قربانی منافع خود می کنند و این مردم هستند که سیلی خورده و نابود می شوند که بارزترین آن همان ۸ ساله دولت روحانی بوده است.
تازمانیکه این افراد حزبی و فامیلیِ تنیده در هم در مراکز قدرت و ثروت کشور باشند هیچ نفعی به مردم نخواهد رسید و روزبه روز فقیرتر هم خواهند شد چون اینها اگر چه بظاهر دوجناح ضد هم هستند اما از درون و باطن بهم پیوسته می باشند و آن اصولگرائی و اصلاح طلبی که مطلوب انقلاب و امام و رهبری می باشد در اینها مشاهده نشده است. امیدواریم که این ریل غلط در دولت آقای رئیسی اصلاح شود.
۲۳ فروردین ۱۴۰۲ فرهادنیا
