به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز ظاهرا غرب گرایان در تمام کشورها دارای خصوصیات مشترکی هستند که می توان با درک این خصوصیات خطوط کلی حوادث سیاسی کشورهایی را که غرب گرایان در آن به قدرت می رسند را شناخت و با نگاهی به آینده قدم های بعدی ایشان را پیش بینی کرد.
حوادث اوکراین بهترین مصداق و بارزترین نمونه این ادعاست. ولادیمیر زلانسکی و اخلافش پس از فروپاشی اتحاد شوروی سابق تا کنون در یک خوش بینی افراطی تمام اهرم های قدرت در مذاکرات جهانی خود را به صرف همین خوش بینی به غرب از دست دادند و امروز در برابر ارتش تا دندان مسلح روسیه یکه و تنها ملت خود را به میان آتش و خون افکندند.
خطای محاسباتی مردم اوکراین و ولادیمیر زلنسکی رئیس جمهور این کشور را می توان خلاصه وار ذیلا تبیین نمود:
1- مردم اوکراین در فضای باز سیاسی پس از فروپاشی شوروی با سکوت و نظاره گری خود اجازه دادند تا تمام داشته های نظامیشان در زمینه های مختلف علمی - هسته ای یکی پس از دیگری از کفشان برود.
حالا مشکل کار در اینجاست که اکثریت مردم اوکراین بخصوص اهالی اوکراین غربی شدیداً خواستار رابطه استراتژیک با غرب هستند. پوتین تنها به دخالت نادرست ناتو در اوکراین بسنده نخواهد کرد. مشکل اساسی و کلیدی پوتین و مشاورین او که بر زبان نمی‌آورند در این است که آنان نمی‌خواهند اوکراین و سایر جمهوری‌های سابق شوروی (به جز کشورهای پیر بالتیک یعنی استونی، لتونی، لیتوانی) رابطه استراتژیک با غرب داشته باشند. مردم اوکراین با انتخاب فردی غرب گرا که هیچ سابقه ای نیز در سیاست ورزی در کشوری مانند اوکراین نیز نداشته فکر کردند که با این انتخاب خواهند توانست به رویای متصل شدن به غرب جامه عمل بپوشانند اما اینک به سراب رسیده اند و امکان مرگ کشور و تجزیه کشور نیز بالای سرشان در حال چرخیدن است.
2- اما خطای محاسباتی ولادیمیر زلنسکی ، او که از صحنه هنر طنز خود را به کاخ ریاست جمهوری رسانده بود امید زیادی داشت تا بتواند در بازی سیاست با تکیه بر غرب و خصوصا اروپا و آمریکا بتواند نقش یک ناجی را ایفا کند غافل از اینکه دنیای سیاست شوخی کنندگان با خود را با ذلت و خواری به زباله دان تاریخ خواهد فرستاد. در اثبات این ادعا به التماس های ذلت گونه او توجه کنید تا نا امیدی مفرط را احساس کنید.
با بیان فوق، تا زمانی که مردم اوکراین درک و فهم خود را با واقعیت‌های جهان منطبق و آمریکا اراده‌‌ای تقلیل‌کننده از نقش ناتو در نزدیک شدن به مرزهای روسیه و همپیمانانش نشان ندهد (که بعید هم بنظر می رسد) این زخم با گذشت زمان به اشکال دیگری و در جای دیگری دوباره با شدتی تهاجمی تر سر باز می‌کند. مردم و دولت اوکراین نشان دادند که هیچگونه درک درستی از سیاست ورزی به روز شده با کشورهای پیرامونی و جهان ندارند. مشکلات امروزشان ناشی از همین موضوع است و انتخاب یک فرد کمدین بدون سایقه سیاست گذاری های کلان کشوری نقطه ضعف بزرگ ملت اوکراین است لذا هزینه بسیار گزافی از تلفات و خسارات نیروری انسانی و ساختارهای اقتصادی خود را در مقابله با روسیه از دست خواهند داد.
از سوی دیگر بنظر می رسد روسیه قصد تصرف کامل نظامی اوکراین را نداشته باشد و تجزیه این کشور می تواند در کنترل آینده این منطقه با حضور جمهوری های خود مختار وابسته بخود در جغرافیای سیاسی منطقه فواید بیشتری از اشغال کامل را در پی داشته باشد.
رضا احمد زاده
