داخلی آرشيو خبر تاريخ و حماسه

بلند مرتبه بود و بلند بالا بود // امامزاده ی آقا چقدر آقا بود

به گزارش سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز؛ یازدهم شعبان المعظم مصادف است با سالروز میلاد با سعادت سرور جوانان، اشبهُ النّاس به نبی، شهزاده و سرو بوستان باغ حسین علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام.

ضمن تبریک این فرخنده میلاد مبارک به ساحت قدسی بقیت الله العظم ارواحناه فداه و نایب بر حقش و شما خوانندگان عزیز اشعار زیر را تقدیم نگاهتان می نماییم:





#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام


بلند مرتبه بود و بلند بالا بود
امامزاده ی آقا چقدر آقا بود

کدام واژه تواناست وصف دریا را
که آنچه بود به اکبر شبیه ، دریا بود

پیمبر است ؟ نه. آیا امام ؟نه ، هردو
که نیم حیدر و یک نیمه نیز طاها بود

همیشه بر سر دیدار او جدل می شد
برای دیدن رویش همیشه غوغا بود

علیّ اکبر لیلاست این ، که مجنون هم
برای دیدن او در صف تماشا بود

علیّ اکبر زهراست این که یوسف هم
به عشق نوکریش خسته از زلیخا بود

برای بردن نامش وضو بگیر ای شعر
قلم بایست که وصفش نه حدّ املا بود

برای گفتن أن علی ولی الله
بگو کدام مؤذّن چنین توانا بود

عصای دست حسین است این پسر اما
شکسته دیدمش آنجا که عشق تنها  بود

کدام گرگ ؟ چگونه درید یوسف را ؟
که تکّه تکّه ی او در تمام صحرا بود

حسین بود و عبایی پُر از علی اکبر
حسین بود و عصایی که إرباً إربا بود

#محسن_ناصحی






#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام


روشنی بخش ِ دلِ آل کسا آمده است
به تمنّایِ علی(ع) خیل گدا آمده است
گفته تبریک و پیِ نان و نوا آمده است
نوهٔ فاطمه(س) و شیر خدا آمده است

رنگ و رخساره ای از حضرتِ حیدر دارد
علی اکبر(ع) لقبِ شبه پیمبر(ص) دارد

داده شد جرعه ای از باده به أمّ لیلا(س)
بادهٔ کامل و آماده به أمّ لیلا(س)
قرعهٔ مادری افتاده به أمّ لیلا(س)
چه دل-آرا پسری داده به أمّ لیلا(س)

کعبه را گل زده و بازگشایی کرده
آن خدایی که علی بن حسین(ع) آورده

صوتِ زیبایِ اذان؛ دور و برَش میگردد
قبله حیران شده و دورِ سرش میگردد
دورِ لبخندِ ملیحِ پدرش میگردد
پدرش هم که به دورِ پسرش میگردد

دلِ عاشق شده! با نغمهٔ دلخواه بگو
أشهدُ أنّ علیا ولی الله بگو

در اصالت علوی، خَلقاً و خُلقاً نبوی
در سخاوت حسنی، صاحبِ گفتارِ قوی
شده شهزاده ای از طایفهٔ مرتضوی
هست با سیدِ سجّاده نشینان؛ أخَوی

وقتِ جاری شدنِ چشمهٔ احساس رسید
قامتش تا که به سرشانهٔ عباس(ع) رسید

درس ِ آزادگی و لطف و کرَم را آموخت
راهِ ویرانیِ بنیانِ ستم را آموخت
سبکِ جنگیدنِ در اوجِ جنم را آموخت
از عمو؛ پیر شدن پایِ علَم را آموخت

یاعلی(ع) گفته و شمشیر گرفتند به دست
عمه زینب(س) به تماشایِ دو آیینه نشست

خوش عمل کرد به قولِ ازلی روز دهم
بود، دور و برِ ناموسِ علی(ع) روز دهم
در جواب پدرش گفت: بلی... روز دهم
ماند، بی چون و چرا پایِ "ولی" روز دهم

بسکه از هر چه به جز؛ عشقِ پدر دست کشید
رزقِ پرواز رقم خورد و به شهزاده رسید
*
رفت از خیمه و با آه نمیرفت ایکاش
با لبِ تشنه و جانکاه نمیرفت ایکاش
طرفِ لشکرِ بدخواه نمیرفت ایکاش
پیش چشمانِ پدر راه نمیرفت ایکاش

دوره کردند و همین خورد زمین؛ جانِ حسین(ع)
حلقه زد اشک، سراسیمه به چشمانِ حسین(ع)

نفس ِ تازه-جوانش نفسی-دائم بود
غرقِ خون در وسطِ هلهلهٔ ظالم بود
چند مردِ قدَر و تازه-نفس لازم بود
بُردنش کارِ جوانانِ بنی هاشم بود

شد سراپایِ تنش یکسره إرباً إربا
جمع شد عشقِ حسین بن علی(ع) بینِ عبا!

#مرضیه_عاطفی







#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام


ظهور کردو تجلی نام مولا شد
علیِ اولِّ ، دوم عزیز زهرا شد

ز خلقت نبوی اش چنان به جلوه نشست
که پیش پای قدومش حسین هم پا شد

نه اینکه آمده تا جلوه ی ولی باشد
نبی به جلوه د‌رامد علی که پیدا شد

((حسینُ و منی انا من حسینِ)) پیغمبر
نظاره کن که چه زیبا دوباره  معنا شد

قمر به طایفه ی هاشمی اباالفضل است
به انعکاس قمر از کرم چو دریا شد

چنان به وقت اذان عارفانه از او گفت
حسین گفت که ممسوس ذات اعلی شد

ز قدرت حسنی درس رزم طوری برد
میان معرکه گویا حسن هویدا شد

نجف به یاد قتالش علی علی گفتم
به کربلا که رسیدم ز گریه  غوغا شد

علی که جمع همه پنج تن به یک جا بود
ز صدر زین به زمین آمدو  مجزا شد

قدی که سایه ی  اهل حرم به میدان بود
فقطعوه ُ بسیّوف اربا اربا شد

#محمد_جواد_مطیع_ها






#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام


صدف در خویش، گوهر می پسندد
دلم دریاست، کوثر می پسندد
لبم چون ذکر حیدر می پسندد ...
مرا بابای اکبر می پسندد

صدای گریه اش پیچیده اینجا
اذان گوی حسین آمد به دنیا

دهد ذکر علی جان، جان به لیلا
رسیده جزئی از قرآن به لیلا
سلام خالق منّان به لیلا
قریش آورده است ایمان به لیلا

ببین در طور، نور منجلی را
علی بن حسین بن علی را

همین در را بزن، باب المراد است
گدایی پشت این در، فوق العاده است
کسی که پای سائل ایستاده است ...
علیِّ اوّلِ این خانواده است

خدا تا که خدای عالمین است ...
علی اسم پسرهای حسین است

عجب شوری همین آغاز دارد
پیمبر زاده است، اعجاز دارد
دو تا چشمِ کرامتْ ساز دارد
به دوش عمه زینب، ناز دارد

کسی که بر لبش صدآفرین است
بجای فاطمه، ام البنین است

خریدارش اویس صد قرن شد
قدش طوبای جنات عدن شد
مقامش رفت بالا، پنج تن شد
علی بن الحسین، ابن الحسن شد

همیشه سفره دار مجتبی بود
وجودش خرج آن دولتسرا بود

نگاهش نور مصباح الهدی داشت
به دستش پرچمِ صاحب لوا داشت
از اول در مدینه، کربلا داشت
عبا از خامس آل عبا داشت

ببین یکجا در این شهزاده اکبر
جوانی علی را با پیمبر

سحرگاهان دعا را دوست دارم
غم خون خدا را دوست دارم
اگر کرببلا را دوست دارم
همان پایین پا را دوست دارم

میان زائرانش در خروشم
صدای اکبرش خورده به گوشم

میان آنهمه غوغای مرکب
بمیرم، پیکرش شد نامرتب
همینکه مو پریشان کرد زینب
معذب شد، معذب شد، معذب

حسین آنجا نمی دانم چه ها دید؟
صد و ده تا علی را در عبا چید

#رضا_دین_پرور







#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام


روی تو شد یوسف و لبَت شده کوثر
موی تو قدر و قدت قیامتِ اکبر
چهره ات آئینه ای ز روی پیمبر
احمد دیگر تویی و حیدر دیگر

خَلق تو و خُلق توست یکسره احمد  
آینه ی کاملی برای محمد

ای سبب خنده ی مکرر بابا
مادر و پیغمبریّ و حیدرِ بابا
بین علی ها عليِّ اکبر بابا
در دو سرا همچو تاج ، بر سر بابا

فاطمه ، احمد ، علی و یا حسن استی
یک بدن استی و جمعِ پنج تن استی

سروَر بالا بلند یا علی اکبر
شهدی و شیرین چو قند یا علی اکبر
بر يَد حق پایبند یا علی اکبر
بنده به هر بند بند یا علی اکبر

آینه ی حیدری ، محمد  مطلق
نام تو چون مرتضی ز حق شده منشق

اُسوه ی تقوا به کل عصر و زمانی
مقصد سیر و سلوکِ پیر و جوانی
قوَت قلب امامِ حق طلبانی
جان جهانی علی و جانِ جنانی

با تو قرار من است اولِ برزخ
گر که نباشی یکی است جنت و دوزخ

گفته معاویه مِدحتت که به عِین است
این علی اکبر امامِ بعدِ حسین است
نام علی رمز راه ، بر ثقلین است
تا ابد از تو ، به دین ، هر آینه دِین است

معرفتت درس اول است ، ز عرفان
جان تو جاری به آیه آیه ی قرآن

لیلیِ لیلا! ، ز چشم تو همه مجنون
روی تو صبحِ امید و موی تو شبگون
‌رزم تو شد اُسوه ی همه علویون
نام تو کابوس گشته بر سلفیون

نام علی ، چون شهاب ، بر سپه شب
تاخت و شد تار و مار دشمن زینب

نام تو نیروی هرچه مرد علی جان
گرم شود با تو هرچه سرد علی جان
یک حرم این میهن است و درد ، علی جان
نقطه ی اوج است این نبرد ، علی جان

قلب «رئوفی» ببین و پنجه ی غم را
روزیه او کن همیشه کنج حرم را

حسین رئوفی