به راستی چه کسی صاحب بصیرت حقیقی است؟ این سوالی است که این روزها در رسانه‌های مختلف توسط آقای رفسنجانی پاسخ داده میشود
به گزارش عصر امروز به نقل از به نقل از وبلاگ افکار نامه :
ایشان در مصاحبه‌های اخیر خود، دائما خویش را قله بصیرت سیاسی در جریان فتنه ۸۸ قلمداد کرده و مدعی هستند در همان زمان تشخیص داده اند که آقای احمدی نژاد دارای گرایشات نادرست سیاسی و اعتقادی بوده و لذا این نکته را در نامه خود به رهبری در سال ۸۸ تذکر داده اند. همچنین ایشان ادامه می‌دهند همانطور که من پیش بینی کردم، این روزها رفتار آقای احمدی نژاد منافع ملی را به خطر انداخته است.
آقای رفسنجانی سپس از کسانی که در سال ۸۸ از دکتر احمدی نژاد حمایت کردند می‌خواهد به خاطر اشتباهاتشان در حمایت از وی، از مردم عذرخواهی کنند!
فارغ از اینکه بخواهیم مواضع رئیس جمهور محترم را مورد نقد و بررسی قرار دهیم؛ باید متذکر شویم که آقای رفسنجانی در این دست اظهارات خود دچار یک اشتباه اساسی در تحلیل‌هایشان شده اند. برای درک بهتر موضوع، بازخوانی برهه ای از تاریخ صدر اسلام می‌تواند راهگشا باشد.
در تاریخ آمده زبیر بن عوام یکی از چهار تنی بود که در اوج مظلومیت امیرالمومنین در جریان سقیفه، از حضرت حمایت سرسختانه ای کرد؛ به شکلی که حتی شمشیر کشید و قصد کشتن غاصبین ولایت را داشت. سلمان در همین رابطه می‌گوید زبیر در حمایت از علی(ع) از همه ما (چهار یار حضرت امیر(ع) در جریان سقیفه) تندروتر بود. در جایی حضرت امیرالمومنین علی(ع) می‌فرمایند: «زبیر با ما اهل بیت بود تا زمانی که فرزند منحوسش(عبدالله) به دنیا آمد».
بعد از گذشت بیش از ۲۵ سال همین زبیر به همراه چند تن دیگر از خواص، در جمل مقابل علی(ع) شمشیر می‌کشند. با این اوصاف آیا می‌توان مدعی شد که حضرت امیر(ع) در قبول یاری زبیر در زمان سقیفه _نعوذ بالله_ اشتباه کردند و بصیرت نداشتند تا آینده او را ببینند؟! مسلما پاسخ این سوال منفی است.
نگرش اسلامی‌ایجاب می‌کند تا زمانیکه فردی در مسیر حق پا می‌گذارد با او باشیم و او را از خود بدانیم و آن زمان که انحرافی در رفتار وی دیدیم تذکر دهیم و در صورت عدم پذیرش تذکرات توسط وی، او را از دایره دوستان و همراهان خود خارج کنیم.
بگذارید بار دیگر بپرسیم: حقیقتا بی بصیرت کیست؟ آیا افرادی بی بصیرت هستند که هر فرد را تا زمانی که در مسیر صحیح است همراهی میکنند و در صورت انحراف از او دور می‌شوند؟! خیر، بالعکس این اوج بصیرت و نگرش صحیح اسلامی‌و فهم دینی و نشان گر روحیه انقلابی در افراد است؛ چرا که برای یک انسان انقلابی، ملاک حال فعلی افراد است. در حقیقت بی بصیرت آن کسانی هستند که مشتی اراذل و اوباشی خیابانی را امت خداجو خطاب کردند. آنهایی که در اوج تهاجمات داخلی و خارجی معاندین دین و مخالفان تمامیت ارضی کشورمان با سکوتشان به آنها بهترین یاری را رساندند.
بی بصیرت آن کسانی هستند که حتی شعار دادن علیه اصول نظام در تجمعات هم آنها را به موضع گیری ترغیب نکرد و گویا مهر سکوت بر دهانشان خورده بود. همان کسانی که فریاد یا سکوتشان، قیام یا قعودشان و همه و همه ی رفتارهاشان بر خلاف منافع ملی نظام و برای ضربه زدن به ولایت بود.
هر کس در زمان سقیفه با زبیر بود و در زمان جمل بر زبیر، نماد بصیرت و بینش صحیح دینی است. بهتر بگویم؛ هر کس در هر قدم با علی بود، مومن بود و بصیر. زبیر و زبیریان ملاک صحیحی برای تشخیص حق و باطل نخواهند بود. این علی است که ولی است و شاخص حق و باطل. بی شک آن کسانی که در مقابل علی(ع) ایستادند و از سقیفه حمایت کردند، اگر نگوییم معاند، بی بصیرت ترین افراد هستند و داعیه بصیرت برداشتن بار هیچ گناهی را از دوش آنها کم نخواهد کرد.
آقای رفسنجانی! با این اوصاف جا دارد بار دیگر به دقت به این سوال پاسخ دهید: به نظر شما چه کسی حقیقتا بی بصیرت است؟
