دولت حسن روحانی خصوصا در موضوع برجام و ارتباطات خارجی که تلاش می کرد تا اصل محرمانه سازی را در سرلوحه کارهای خود فعال نگه دارد، گاندو را باید "گاندو گیت" دولت تدبیر دانست که هم بسیاری از جاسوسان نفوذ کرده در بدنه اجرایی کشور را افشا کرد و هم دولت بدون روتوش برخی مدیران ارشد دولت وقت را در نگاه مردم به تصویر کشید.
به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز بالاخره سریال جذاب و پر مخاطب گاندو به ایستگاه آخر رسید. و با تمام شدنی بهت آور و بسیار تعلیق کننده، بینندگان خود را در میان انبوه سئوالاتی که مهمترین آن شهید شدن و یا نشدن محمد بود رها کرد.
البته شاید بتوان این امر را از زیرکی کارگردان برای بستر سازی قسمت سوم گاندو تفسیر کرد لاکن بنظر راقم چند صحنه در قسمت آخر ضرورتی برای تهیه و پخش نداشت که می‌توان به صحنه هایی چون: رقص و دهل کردی و یا آرپی جی زدن به خودروی حامل محمد و .... اشاره کرد که زیادی بنظر می رسید اما هر چه بود تعلیق بسیار خوبی را جواد افشار برای مخاطبان گاندو تدارک دیده بود که باعث می شود که بازخوانی سریال دو گانه گاندو نشان می دهد:
1- این سریال اولین نوع از خودش بوده که با حمایت و پشتیبانی نهادهای حاکمیتی توانست در همان قسمت های اول خود نقش مثبت حمایتی این نهادها را در کیفیت بخشی به محتوای مجموعه های تلویزیونی به اثبات برساند.
2- شاید به جرات بتوان ادعا کرد که در این سریال نقش تخیلات نویسنده و فیلنامه نویس به حداقل خود رسیده بود زیرا باور پذیری صحنه های مختلف توسط بیشتر مردم در زندگی روزمره و در ارتباطات رسانه ای حتی در ابعاد شایعه سازیهای جریانات وابسته به بیگانه در فضای مجازی به وضوح لمس شده بود. بیاد داشته باشیم که با گسترش ارتباطات اینترنتی، آشنایی افکار عمومی با واقعیتها نیز رشد پیدا کرده است و هر قدر این بصیرت افزایی با کمترین اشتباه محاسباتی همراه باشد همخوانی و همراهی مردم با سریالهایی از این دست زیادتر خواهد بود.
3- سیمای جمهوری اسلامی قبلا هم سریالهایی با مضامین امنیتی داشته است که آخرین آن "سریال خانه امن با بازی خوب آقای پگاه" بوده است. این سریال علیرغم موفقیت خوبی که در افکار عمومی پیدا کرد اما حساسیت ها و تکانه های "گاندو" را اصلا نداشت و این موضوع تاییدی است بر اینکه هرقدر سریالها به موضوعات نزدیک به واقعیت و با همراهی نهادهای حاکمیتی همراه باشد می تواند در هدایت و آگاهی بخشی به افکار عمومی نقش بسزایی داشته باشد.
4- ادامه پخش سریال گاندو خصوصا در حالی که دولت روحانی دیگر وجود ندارد و دولت جدید جایگزین آن گردیده است را باید بنوعی اعلام پایان دوران خود تحقیری و عدم خود باوری به توانایی های ملی جوانان این مرز و بوم دانست. جوانانی که هشت سال تمام توسط دولتمردان وقت و ژنرال های کوتوله کابینه در انزوا قرار گرفته بودند.
در تمام دوران هشت سال دولت تدبیر دو تابعیتی ها در امنیتی کامل با خیال راحت جولان دادند و بسترهای خودکفایی اقتصادی و خود باوری را در میان مردم و اقشار نخبه جامعه تخریب کردند. تعطیلی صدها واحد صنعتی و بیکاری بسیاری از مردم محصول این دوران بود. گاندو در زمانی غرور ملی ایرانیان را بر صفحه تلویزیون به جنب و جوش آورد که نیاز مبرم این دوران و حلقه مفقوده برای چرخش توان ملی ایرانیان در عرصه های مختلف بود.
5- گاندو را می توان بنوعی صدای مردم دانست. در حالی که در دوران دولت روحانی منتقدان با انواع القاب و عناوین مورد نوازش رئیس دولت قرار داشتند و ورزای برند دولت با همکاری بی چون و چرای مجلس دهم و حاکمیت بلامنازع و البته بدون عمل شوراهای شهر وروستا همچنان در میادین اقتصادی و سیاسی داخل و خارج میدانداری می کردند و کسی جرات نداشت تا کلامی علیه ایشان بر زبان آورد "گاندو" با ورودیش به زندگی مردم فریادی شد برای تذکر خود باوری و استقلال خواهی مردم آنگونه که دولتی ها جلوی پخش مجموعه را در دوازدهمین قسمتش گرفتند و....
6- دولت حسن روحانی خصوصا در موضوع برجام و ارتباطات خارجی که تلاش می کرد تا اصل محرمانه سازی را در سرلوحه کارهای خود فعال نگه دارد، گاندو را باید "گاندو گیت" دولت تدبیر دانست که هم بسیاری از جاسوسان نفوذ کرده در بدنه اجرایی کشور را افشا کرد و هم دولت بدون روتوش برخی مدیران ارشد دولت وقت را در نگاه مردم به تصویر کشید.
رضا احمد زاده
