در همین راستا تلاش جریان اصلاحات برای بازگشت به عرصه سیاسی-اجتماعی کشور بیشتر شده است تا جایی که چند روز پیش خبر دیدار سه تن از چهره های اصلاح طلب با رهبر معظم انقلاب در رسانه ها منتشر شد. مجید انصاری، عبدالواحد موسوی لاری و اسحاق جهانگیری سه چهره ی اصلاح طلبی بودند که با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
به گزارش عصر امروز وبلاگ نه دی نوشت:
نگاه رهبر انقلاب بر جذب حداکثری و اینکه ایشان تمام تلاش خود را برای خارج نشدن افراد از قطار انقلاب انجام می دهند، دیگر بر کسی پوشیده نیست. بطوری که بعد از انتخابات سال ۸۸ در برهه های مختلف و به روش های گوناگون تلاش فراوانی برای به راه آرودن شکست خوردگان انتخابات کردند؛ از جمله تاکید جدی ایشان به شورای نگهبان بر لزوم پیگیری اعتراضات کاندیداها از مسیر قانونی خود، و از سویی دیدار خیرخواهانه با موسوی در یکشنبه ۲۴ خرداد ۸۸ که در آن دیدار، رهبر معظم انقلاب ضمن تاکید بر پیگیری مسائل از طریق مراجع قانونی، به تحریکات دشمن و برخی طراحی های پشت صحنه برای به آشوب کشاندن خیابان ها اشاره کردند و خطاب به موسوی فرمودند: «جنس شما با این گونه افراد متفاوت است و لازم است کارها را با متانت و آرامش پیگیری کنید.»
همچنین دیدار با نمایندگان ستادهای چهار نامزد انتخابات در روز سه شنبه ۲۶ خرداد ۸۸، سخنان خیرخواهانه ایشان در خطبه های نماز جمعه ۲۹ خرداد که هر چهار کاندیدا را درون نظام تعریف کردند و بسیاری از گوشزدهای دیگری که در سخنرانی های رسمی و بعضا غیر رسمی جهت بازگشت این افراد به دورن نظام انجام دادند، همگی موید این واقعیت است.
حتی ایشان ماه ها بعد از انتخابات، در سخنرانی خود در دیدار جمعی از طلاب و اساتید حوزه های علمیه سراسر کشور در ۲۲ آذر ماه ۸۸، باز هم از سر دلسوزی سخن گفتند و فرمودند: «این برادران سابق ما که اسم و رسم خود را مدیون انقلاب اسلامی هستند، چرا به خود نمی آیند و چرا نمی بینند که دشمنان انقلاب و امام چگونه از سخنان و اقدامات آنان خوشحالند و کف و سوت می زنند و عکس آنان را سردست گرفته اند.» با این همه آنچه در فتنه ۸۸ به وقوع پیوست این بود که عده ای به انقلاب و امام پشت کردند و به هیچ صراطی مستقیم نبودند و راه مقابله با مردم را انتخاب کردند، که در نهایت هم مردم آن ها را بی جواب نگذاشتند و برای همیشه این افراد را از قطار انقلاب خارج کردند.
امروز و بعد از گذشت حدود سه سال از فتنه ۸۸، برخی از چهره های اصلاح طلب به خود اجازه داده اند تا مردم را هم در معادلات خود قدری جا بدهند و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال آینده، دست و پا زدن های آن ها برای حضور در عرصه ی سیاسی شدت گرفته است. این مسئله زمانی جدی تر شد که علی رغم عدم حضور فتنه گران در انتخابات و تحریم آن از سوی آن ها، اسفند ماه سال گذشته، مردم با حضوری شگفت آور یک بار دیگر، پایان حیات سیاسی آن ها را گوشزد کردند.
در همین راستا تلاش جریان اصلاحات برای بازگشت به عرصه سیاسی-اجتماعی کشور بیشتر شده است تا جایی که چند روز پیش خبر دیدار سه تن از چهره های اصلاح طلب با رهبر معظم انقلاب در رسانه ها منتشر شد. مجید انصاری، عبدالواحد موسوی لاری و اسحاق جهانگیری سه چهره ی اصلاح طلبی بودند که با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
اما آنچه قابل توجه است همین افرادی هستند که در این دیدار به حضور پذیرفته شده اند. در واقع سئوال اساسی که پیش می آید این است که آیا این سه نفر نماینده واقعی جریان اصلاحات هستند؟! و با وجود دیگر چهره ها و به قول خودشان بزرگان اصلاحات، چرا هیچ گاه آن ها به حضور پذیرفته نشده اند؟! و آیا اصلاح طلبان این دیدار را مقدمه ای برای دیدارهای دوباره و پذیرفته شدن چهره های شاخص تر اصلاحات از سوی رهبر انقلاب می دانند؟! نگاهی به تحلیل ها و اظهارنظرهای بعضی از فعالین این جریان، نشان می دهد که آن ها به اشتباه اساسی خود در سال ۸۸ و عدم تمکین رای مردم و قانون پی برده اند و می دانند که عملکرد غیرقابل قبول آن ها، عامل انزوای شدید سیاسی شان شده است.
لکن آن چه مهم است این است که با وجود اینکه جریان اصلاحات به اشتباه اساسی خود در جریان فتنه سال ۸۸ پی برده است هیچ گاه اراده ای برای اذعان رسمی نسبت به آن مشاهده نشده است و آن ها هنوز حاضر نیستند تکلیف خود را با فتنه بطور شفاف ابراز کنند. جریان اصلاحات بر سر دو راهی مهمی قرار گرفته است که همین موجب سرگردانی شدید آن ها شده است. از یک سو عملکرد غیرقابل قبول و نامعقول اصلاح طلبان و به ویژه چهره های شاخص آن ها در فتنه ۸۸، اذعان صریح و رسمی به آن اشتباهات را، برای شان بسیار سخت کرده است.
از سوی دیگر نیز لازمه ی حضور و تاثیرگذاری این گروه در عرصه ی سیاسی-اجتماعی کشور بدون تردید، مشخص کردن تکلیف خود با فتنه ۸۸ و اقدامات شان در آن فتنه می باشد. با این وجود به نطر می رسد بخشی از جریان اصلاحات بازگشت به حاکمیت را برای خود از هر چیزی لازم تر می دانند، اما برای برائت از فتنه فشار زیادی از سوی طیف افراطی تر روی آن هاست، از سوی دیگر بخشی هم مانند چهره های شاخص تر اصلاح طلب که فتنه گری شان آن ها را در مخمصه ای سخت قرار داده است، روزنه ای را برای حضور بدون برائت می جویند که البته بر اساس مشی مشخص انقلاب و نظام اسلامی، بدون شک در هیچ شرایطی بازگشت بدون برائت از فتنه برای هیچ کس مقدور نخواهد بود.
