منتقد فوتبال کشورمان گفت: موافق این نیستم که برای بازی های تیم ملی فوتبال بیشتر از ۷۲ ساعت بازیکن در اختیار تیم ملی باشد ولی اشکال اصلی از لیگ مان است.
به گزارش عصرامروز امیر حاج رضایی در گفت و گو با مشرق، درباره اینکه تعطیلات طولانی مدت لیگ و وقفه های بوجود آمده در برگزاری مسابقات این رشته تا چه اندازه به فوتبال باشگاهی لطمه می زدند اظهار داشت: این برنامه ها اجتناب ناپذیر است.
*بی برنامگی فوتبال را می کشد
این برنامه ها در لیگ فوتبال ما بنا به دلایلی اجتناب ناپذیر است و اصلا اسمش برنامه نیست. آقایانی که تصمیم می گیرند باید فوتبال بازی کرده باشند و ببینند که چقدر دشوار است حفظ انگیزه در زمانی که مسابقه ای وجود ندارد. سخت است زمانی که بخواهند تیم را تمرین بدهند در حالی که سه روز بعد مسابقه ای در کار نیست و بطور کلی این روش کاری انگیزه را از بین می برد و بی برنامگی فوتبال را می کشد. اینها مطالبی بوده که قبل از من هم از سوی جامعه رسانه ای و دیگر منتقدان عنوان شده ولی ظاهرا برای ایشان مفید نبوده و به آن توجهی نشده است.
*برای توجیه سراغ لیگ ازبکستان نرویم
ما باید به سمتی گام برداریم که فوتبال مدرن می رود. در فوتبال مدرن بازیکن ۷۲ ساعت قبل از مسابقه در اختیار تیم ملی قرار می گیرد و بعد از ۷۲ ساعت دوباره در اختیار باشگاهش است و هرگز ۱۵ روز، یا ۲۰ روز این کار را نمی کنند. البته می توانیم برای توجیه خودمان خیلی سریع بگوییم که لیگ ازبکستان زودتر از ما تعطیل شده است! خب تعطیل کند، مگر ازبکستان در کجای جغرافیای فوتبال است؟ یا کره شمالی یا این تیم های آسیایی که مثال می زنند.
*سه اصل مهم فوتبالی را نداریم
ما تا رسیدن با آنجا که فوتبال مدرن برگزار می شود فاصله زیادی داریم. علتش هم در سه بخش خلاصه می شود. مدیریت، برنامه ریزی و سرمایه گذاری که ما این سه بخش را نداریم. یعنی اسما داریم ولی عملا نداریم.
*باید سطح لیگ مان را بالا ببریم
در این هنگامه کی روش دیدگاه های خودش را القا می کند و فدراسیون هم تابع تصمیمات شان است و می پذیرد. من در مقطع کنونی اظهار نظری نمی کنم چون به یک چیز اصولی و اعتقادی معتقدم که ما باید سطح لیگ مان را بالا ببریم تا مربی تیم ملی مان به این بهانه که بازیکنان در لیگ پیشرفت نمی کنند برای تیم ملی لیگ را ۲۰ روز، یک ماه و سه هفته تعطیل نکند و به اردو نبرد. مادامی که در، روی یک پاشنه بچرخد داستان همین است و این لیگ پویا نخواهد شد.
*مفهوم تایم اوت والیبال را می دانید؟
برای باز شدن این موضوع یک مثال زنده از المپیک و کشتی آزاد در فینال وزن ۷۴ کیلو می زنم. جایی که یزدانی از رقیب روس عقب بود و هر بار می آمد موتورش گرم شود روس به بهانه مصدومیت کشتی را متوقف می کرد. اصلا می دانید تایم اوت های والیبال را برای چه می گیرند؟ برای اینکه حریف را سرد کنند و اینجا هم همینطور است و به زیان باشگاه هاست. تردیدی نکنید که اینچنین است. البته اینکه چه راهکاری وجود دارد که باشگاه ها ضرر نکنند بحث تحلیلی طولانی را می طلبد که ما باید ساختارهایی داشته باشیم که بتوانیم به فوتبال مدرن دنیا نزدیک شویم.
*پرسپولیس با تیم دایی بازی داشت چه می شد؟
نمی توان در این شرایط به اهل فوتبال امید واهی داد و من موافق این وقفه ها نیستم. راهکار من این است که باید به سطحی برسیم که فوتبال مان ظرف ۷۲ ساعت بین باشگاه و تیم ملی جابجایی بازیکن داشته باشد و دوباره همه چیز از نو شروع شود. گرته برداری و نسخه برداری از فوتبال اروپا و اینکه گفته شود در این میان مسابقات جام حذفی را برگزار می کنیم تا بگویند در دوران فترت (فاصله و وقفه میان دو دوره) تعطیلی نداشتیم هم درست نیست. اگر پرسپولیس به جای تیم قشقایی شیراز با نفت علی دایی بازی داشت باز هم حاضر می شد بدون ملی پوشانش به میدان برود؟ قطعا این را نمی پذیرفت.
تعطیلات به زیان باشگاه هاست/تا سطح لیگ بالا نرود همین داستان ادامه دارد
*فقط یک دلیل برای موافقت دارم
من فقط به یک دلیل خیلی عمده دوست دارم که تیم ملی کشورم هم پیروز شود و هم به جام جهانی برود و آن خوشحالی مردم است. قشر آسیب پذیر جامعه که اکثریت را هم تشکیل می دهند زیر فشار اقتصادی قرار دارند و عاشق این فوتبال هستند. آنها زخم های شان را با این فوتبال التیام می بخشند ولو برای یک مدت کوتاه. من در شب بازی با قطر که در تلویزیون بودم در راه برگشت دیدم که مردم در خیابان غرق شادی بودند و در آن شرایط کسی به این فکر نمی کند که دروازه بان قطر توپ را پاس داد و ما گل زدیم یا تیم ملی تاکتیک و تکنیک خوبی نداشت، این بردن و پیروزی است که مردم را خوشحال می کند.
*فوتبال مال گرسنه هاست
خوشحالی مردم به تعبیری همان جمله ریوالدوست که گفت اینجا، یعنی آمریکای جنوبی منظورش بود، فوتبال مال گرسنه هاست. آدم های مرفه راه های زیادی برای خوشحال بودن دارند و برای اینکه دردهای شان را درمان کنند به خیلی راه ها می توانند بروند ولی ریوالدو این مثال را زد و مصداق درستش را اینجا می بینیم. من کاری هم به درگیری های سیاسی مان در منطقه با کشورهای عربی ندارم و فقط به خوشحالی مردم فکر می کنم. البته دیدگاه هایی که در این باره وجود دارد را رد نمی کنم که در این وضعیت خوب است در عرصه ورزش هم مقابل برخی همسایگان مان موفق عمل کنیم ولی اولویت اولم این است که یک ملت ۸۰ میلیونی به جز قشر مرفه اش خوشحال شوند. گرچه حتم دارم آن قشر مرفه هم خوشحال می شوند ولی نه به اندازه مردم کف خیابان.
*هدف از رفتن به جام جهانی چیست؟
به این نکته اشاره نکردم که اگر برویم این برای پنجمین بار است که در جام جهانی حضور خواهیم داشت ولی از ۴ بار حضور قبلی چه درسی گرفته ایم؟ جام جهانی دانشگاه چهارسالانه است که ما باید از آنجا درسهایی بگیریم. ۱۵ تیم دیگر هم غیر از ما در دور اول حذف می شوند ولی ما نباید با دست خالی جام را ترک کنیم. اگر در زمینه مدیریتی، سرمایه گذاری، برنامه ریزی و ساختارها هیچ چیزی یاد نگیریم و به کشورمان نیاوریم آن زمان یک بازنده واقعی هستیم. یعنی درون زمین باخته ایم و بیرون از آن باخت بزرگتری در انتظارمان است. البته با اینکه ما ۴ بار رفته ایم و هیچ درسی هم در این ۴ بار نگرفته ایم امیدوارم باز هم برویم تا مردم خوشحال شوند. فوتبال برای ما معلم است ولی ما شاگردهای خوبی برایش نیستیم.
