کسانی که مخاطب سخن آقا هستند و خستگی و بی‌حالی خود را به مردم تعمیم می‌دهند تا نسخه‌های سازش و تسلیم را بر ملت تحمیل کنند کد ارسالی آقا را می‌گیرند هر چند ممکن است به روی مبارک نیاورند.
به گزارش عصر امروز، انگار دیروز بود که به پیشواز ماه رمضان رفته و حلول «شهرالله» را به یکدیگر تبریک می‌گفتیم و حالا درست یکماه از آن روز گذشته و سفره ضیافت الله را جمع کرده‌اند.
ـ با تمام زیبایی و معنویتش، با بیداری‌های سحر و لحظه‌های آسمانی افطارش، با عطش روزهای گرم و طولانی‌اش، با مناجات‌های خالصانه شبانه‌اش، با «الغوث» گفتن‌های لیالی قدرش تا به قرآن سر گرفتن‌هایش و با حضور پرشکوه مردم در راهپیمایی باشکوه قدسش آنهم بعد از احیای شب قدر که باید این راهپیمایی را «جهاد مضاعف» نامید.
ـ و حالا طلیعه صبح عید است و راهی مصلائیم تا به شکرانه توفیق یک ماه بندگی و روزه‌داری نماز عید را به اقا اقتدا کنیم.
ـ مبدأ حرکت از تمام نقاط تهران و مقصد یکی است: مصلای بزرگ تهران. عده‌ای با ماشین شخصی، برخی با وسایل نقلیه عمومی و عده بیشتری هم با مترو که ما در دسته سوم قرار داشتیم.
ـ ازدجام جمعیت در واگن بیش از حد تحمل است اما این جمعیت با مردمی که هر روز داخل مترو می‌بینی کمی متفاوتند؛ نه کسی ناراحت است و نه کسی غر می زند. یا با تسبیح ذکر می‌گویند و یا در صلوات فرستادن از هم سبقت می‌گیرند و هر کسی سعی می‌کند صلواتی از جمعیت بگیر تا به نوعی خود و بقیه را در ثوابی عظیم شریک کند.
ـ به هر ایستگاه که می‌رسیم بلندگو اعلام می‌کند به علت تراکم مسیر قطار در ایستگاه توقف بیشتر خواهد داشت. خلاصه در هر ایستگاهی چند دقیقه معطل می شویم و ما هم نگران که مبادا دیر برسیم.
با حدود ۲۰ دقیقه تأخیر به ایستگاه مصلی می‌رسیم و وقتی از ایستگاه خارج می شویم متوجه شدیم که نماز شروع شده و رکعت اول نماز است.
جمعیت نمازگزار تا ورودی ایستگاه مصلی به نماز ایستاده و ما هم به سختی کنجی را گیر آوردیم که زیراندازمان را پهن کنیم و اقتدا کنیم.
طبق معمول، آقا با آن صوت زیبایش در رکعت اول سوره اعلی را می‌خواند. قرائت رکعت اول آقا که تمام شد صدای مکبر بلند شد: «اللهم اهل الکبریاء والعظمه و اهل‌الجود والجبروت...».
این بغض و اشک نمازگزاران بود که زبانشان را در تکرار کلمات دعا یاری می‌کرد. سالها عادت داشتیم این جملات را از زبان مرحوم مرتضایی‌فر بشنویم؛ بلبلی که لقب «وزیر شعار» از پیر جماران گرفته بود و حالا چند سالی است که از میان ما رخت بر بسته و به مرادش پیوسته.
لحظاتی از اتمام نماز بیشتر نگذشته که صدای شعاردادن جمعیت بلند می‌شود و با این شعارها متوجه می‌شویم که آقا به جایگاه آمده تا خطبه‌ها را شروع کند. خطبه‌هایی که مجموعا کمتر از ۲۰ دقیقه طول می‌کشد. آقا برای اینکه جمعیت اذیت نشوند سعی می‌کند بسیار کوتاه و در عرض چند دقیقه دو خطبه را جمع کند بر خلاف نماز جمعه که خطبه‌های ایشان حدود یک ساعت و حتی گاها بیشتر طول می‌کشد.
در ابتدای خطبه، فرارسیدن عید را به جمعیت حاضر در نماز و ملت ایران و همچنین امت اسلامی تبریک می گوید و بعد با خواندن یک روایت، غالب ملّت ایران را در عداد «محسنون» به شمار می‌آورد.
خطبه اول را آقا به ماه رمضان امسال اختصاص می دهد و ابراز خرسندی از گرایش روزافزون مردم به محافل دعا و مناجات و قرآن در این ماه ضیافت الهی.
آقا از مراسم‌های جزء‌خوانی قرآن می‌گوید که روزی در یک شهر کشور آغاز شد و اکنون به حمدالله در اکثریت شهرها در جریان است.
از رشد کمی و کیفی مردم در محافل وعظ و مناجات در شب‌های رمضان امسال می‌گوید و تصریح می‌کند: «بنده امسال تحقیق کردم، کسب اطّلاع کردم؛ مجالس دعا و ذکر و مناجات و توسّل و موعظه، از هر سال گرم‌تر و گیراتر و پُرجمعیّت‌تر بوده است.»
با این جمله این پیام را می‌رساند که سخنانش در خصوص پیشرفت معنوی مردم در رمضان امسال تعارف و از روی احساس نیست بلکه بر اساس اطلاعات دقیقی است که به ایشان رسیده است.
آقا از افطاری‌های ساده‌ای می‌گوید که در مساجد و خیابان‌ها و کوچه‌ها پهن می‌شود و از آن به عنوان «سنت» یاد می‌کند و تأکید براینکه این سنت امسال پررونق‌تر از سالیان قبل بوده.
از شب‌های قدر می‌گوید و دست‌هایی که به دعا و مناجات در شهرهای مختلف بلند شده بود و از آن به عنوان «اوج درخشندگی ماه رمضان» یاد می‌کنند.
تا به روز قدس می‌رسند و از آن به عنوان «پدیده‌ی منحصربه‌فردی در جمهوری اسلامی» یاد کردند و در تجلیل از راهپیمایان روز قدس سنگ تمام می‌گذارند: «امسال از همیشه برجسته‌تر بود؛ در زیر آن آفتاب داغ، در روزهای بلند، با دهان روزه و بعد از شبِ بیداری‌کشیده‌ی بیست‌وسوّم ماه رمضان؛ چند ساعت بعد از پایان بیداری شب احیاء، مردم با این شور و نشاط بیایند داخل خیابان‌ها؛ که کسانی که این محاسبات را می‌کنند، به ما گزارش کردند امسال در اغلب شهرهای کشور، جمعیّت راهپیمایان، پُرشورتر و ازلحاظ کمّیّت، بیشتر از سال گذشته و سال‌های گذشته بود.»
و بعد از این توصیفات خاص، پیامی برای همه مسئولان و سیاسیون ارسال می‌کنند: «این ملّت، بیدار است. این ملّت، پُرانگیزه است. این ملّت، خسته نیست. آن کسانی که به‌تبع از تبلیغات دشمنان، ترویج می‌کنند که این ملّت خسته است، بی‌نشاط است، خودشان خسته‌اند، خودشان بی‌نشاطند!»
کسانی که مخاطب سخن آقا هستند و خستگی و بی‌حالی خود را به مردم تعمیم می‌دهند تا نسخه‌های سازش و تسلیم را بر ملت تحمیل کنند کد ارسالی آقا را می گیرند هر چند ممکن است به روی مبارک نیاورند.
خطبه اول با یک دعا به اتمام می‌رسد و خطبه دوم بلافاصله آغاز می‌شود. بعد حمد و ثنای الهی و صلوات بر حضرات معصومین، آقا خطبه دوم را نیز با اشاره به روز قدس امسال آغاز می‌کنند و از رونق و گستردگی خاص این روز در میان ملت‌های دیگر.
«خبرهایی که از کشورهای مختلف به ما می‌رسید نشان می‌داد که ملّت‌ها، در کشورهای گوناگون روز قدس را گرامی می‌دارند. این به معنای این است که علی‌رغم تبلیغات دشمنان، نزدیکیِ میان ملّت‌های مسلمان با ملّت بزرگ ایران بیشتر شده است، جهت‌گیری آنها به یکدیگر نزدیک‌تر شده است.»
شاید این جمله پاسخ کسانی باشد که ارتقای جایگاه ایران در نظام بین‌الملل را مستلزم دست‌کشیدن از شعارهای اولیه انقلاب، هضم‌شدن در دهکده جهانی و تبدیل شدن به یک شهروند بی‌خاصیت در نظم نوین جهانی بدانند که در اتاق‌های فکر کاخ سفید برای ایران طراحی شده و عده‌ای غربزده روشنفکرنما بدون کوچکترین تحلیلی همان‌ها را تکرار می‌کنند.
آقا در ادامه از تلاش‌های ناکام آمریکا در منطقه و هزینه ۷ تریلیون دلاری آنها برای تاثیرگذاری بر معادلات منطقه سخن می‌گویند و بلافاصله به همگان هشدار می دهند که توطئه امروز دشمن، «فشار اقتصادی» برای نا امیدکردن مردم است.
اسراف، کلیدواژه بعدی رهبری است و بعد از آن به معضل نقدینگی در کشور می پردازند و ضرورت هدایت این پولها به سمت تولید برای چرخیدن چرخ زندگی مردم.
انتقاد از سفرهای خارجی برخی‌ها نکته بعدی است که شاید تاکنون در ادبیات رهبری حداقل بدین شکل صریح مطرح نشده «کسانی که عادت کرده‌اند به سفرهای خارج بروند، این عادت را رها کنند، ترک کنند.»
احتمالا هدف رهبری از گفتن این جمله پرداختن به معضل خروج میلیون‌ها دلار ارزی است که بواسطه این سفرهای غیرضروری و صرفا تفریحی از کشور خارج شده و چرخ اقتصاد رقبا و گاها دشمنان را به حرکت در می آورد کمااینکه شنیده‌ایم تنها درآمد یکی از همسایگان ایران از صنعت توریسم، بالاتر از درآمد فروش نفت ایران است.
و نکته پایانی رهبری موضوع «وحدت» است آنهم در شرایط حساس کنونی و انتقاد از توهین‌هایی که در فضای واقعی و مجازی رد و بدل می شود: «متأسّفانه امروز در فضای عمومی، در فضاهای مجازی، توهین به یکدیگر، اهانت به یکدیگر، تهمت زدن به یکدیگر از سوی جمعی رایج شده است؛ البتّه این جمع، مسلّماً جمع زیادی نیستند لکن کارشان به کشور و به فضای عمومیِ کشور صدمه می‌زند؛ بعضی از اینها گناه کبیره است.»
پایان خطبه‌ها با دعایی است در حق ملت و سوره عصری که پایان‌بخش خطبه‌های کوتاه آقاست.
خطبه‌ها که تمام می شود شعارها مردم شروع می‌شود و هر کسی با شعاری به ابراز احساسات می‌پردازند.
ساعت از ۹ گذشته و ما بساط محقرمان را جمع می‌کنیم تا به سمت محل کار حرکت کنیم با اینکه چند متری بیشتر با درب ایستگاه فاصله نداشتم، چند دقیقه‌ای طول کشید که وارد ایستگاه شوم.
ازدحام جمعیت در برگشت آنقدر زیاد است که حرکت مردم را متوقف کرده و هر چند لحظه می‌توانند چند قدمی را حرکت کنند و عده‌ای در این بین از فرصت استفاده کرده و با صدای بلند از مردم تکبیر می‌گرفتند:« الله‌اکبر الله‌اکبر و لله‌الحمد الحمدلله علی ما هدانا و له‌الشکرعلی ما اولانا» و مردمی که یکپارچه تکرار می‌کنند.
تکبیر عید آنقدر بلند است که به جز آن هیچ صدایی شنیده نمی‌شود و کارکنان مترو نیز از یک طرف مردم را راهنمایی می‌کنند و از طرفی خود نیز با مردم همصدا شده‌اند. برخی نیز به جمعیت حاضر التماس دعا می‌کنند.
هنگام برگشت با خود این فکر را می‌کنم وقتی این مردم برای اقتدای نمازعید پشت سر نائب امام اینگونه سر از پا نمی‌شناسند آنگاه که حضرت حجت تشریف بیاورند و قرار باشد نماز عید را بپا دارند چه قیامتی برپا خواهد شد؟
