توصيه به ديگران
۰
پنجشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۲۰
ظهور گروهای مختلف فکری در عصر امام صادق(ع)
امام صادق (ع) در عصرى می زیست كه علاوه بر حوادث سیاسى، حوادث اجتماعى و پیچیدگى‌ ها و ابهام‌ هاى فكرى و روحى خاصی پیدا شده بود كه اسلام را تهدید مى‌ كرد لذا خدمات حضرت به تشیع و گسترش اسلام ناب محمدی و مبارزه با بدعت ها بسیار با اهمیت بوده است.
ظهور گروهای مختلف فکری در عصر امام صادق(ع)
Share/Save/Bookmark
به گزارش سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز حضرت امام جعفر صادق(ع) امام ششم شیعیان، در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه متولد گردید.

کنیه مبارک ایشان ابو عبدالله و لقبشان صادق (ع) می باشد. پدر ارجمندشان امام باقر(ع) و مادر با فضیلتشان ام فروة است.

حضرت امام صادق (ع) مدت 12 تا 15 سال بنابر اختلاف با امام زین العابدین (ع) و بعد از شهادت جد بزرگوارش مدت 19 سال با امام باقر(ع) زندگى كرد و مدت امامت حضرتش 34 سال به طول انجامید كه 18 سال در دوره اموى و 16 سال در دوره عباسى بوده است.

امام صادق (ع) در عصرى می زیست كه علاوه بر حوادث سیاسى، حوادث اجتماعى و پیچیدگى‌ ها و ابهام‌ هاى فكرى و روحى خاصی پیدا شده بود كه اسلام را تهدید مى‌ كرد لذا خدمات حضرت به تشیع و گسترش اسلام ناب محمدی و مبارزه با بدعت ها بسیار با اهمیت بوده است.

در عصر حضرت صادق(ع) ظهور گروهایی تحت عنوان صوفیان، زنادقه، مكتب‌ ها و نحله هاى مختلف فقهى جبریه، مشبهه، تناسخیه و... اختلاف قرائت، اختلاف در تفسیر، و رشد گروه خوارج و مرجئه از آن جمله بودند و هر كدام عقاید خود را ترویج مى‌ كردند و به نحوى نظر مى‌ دادند. از این رو وجود مبارک حضرت کافی بود تا امام (ع) به آن‌ها پاسخ مناسب دهند و حق را از باطل برای مردم مشخص نمایند.

بدین ترتیب حضرت برای پاسخ به این شبهات کلاسهای درس برپا می کردند که بیش از 4۰۰۰ هزار شاگرد داشته اند که برخی از بزرگانشان بدین قرارند: ابان بن تغلب؛ اسحاق بن  عمارصیرفی کوفی؛ برید بن معاویه بن العجلی؛ ابوحمزه ثمالی؛ حریربن عبدالله سجستانی؛ زرارة بن اعی شیبانی؛ صفوان بن مهران جمال اسدی؛  عمران بن عبدالله سعد اشعری قمی؛ عیسی بن عبدالله سعد اشعری قمی؛ فیض بن
مختار الکوفی؛ محمد بن مسلم بن ریاح؛ معاذ بن کثیر؛ مفضل بن عمر؛ جابر بن حیان؛ مالک بن انس ...
چندحدیث زیبا از  امام جعفر صادق(ع)
 
حدیث اول : من أحب لله و أبغض لله و أعطي لله فهو ممن كمل إيمانه. هر كه براي خدا دوست دارد و براي خدا دشمن دارد و براي خدا عطاء كند، از كساني است كه ايمانش كامل است .  اصول كافي ، ج 3 ، ص 189
 
حدیث دوم : ان المسلمين يلتقيان، فافضلهما أشدهما حبا لصاحبه . از دو مسلمان كه به هم برخورد مي كند آن كه ديگري را بيشتر دوست دارد بهتر است. اصول كافي، ج 3، ص 193
 
حدیث سوم : جعل الخير كله في بيت و جعل مفتاحه الزهد في الدنيا. همه خير در خانه اي نهاده شده و كليدش را زهد و بي رغبتي به دنيا قرار داده اند.  اصول كافي ، ج 3 ، ص 194 

حدیث چهارم: اذا أراد الله بعبد خيرا زهده في الدنيا و فقهه في الدين و بصره عيوبها و من أوتيهن فقد أوتي خير الدنيا و الاخرة . چون خدا خير بنده اي را خواهد او را نسبت به دنيا بي رغبت و نسبت به دين دانشمند كند و به دنيا بينايش سازد و به هر كه اين خصلتها داده شود خير دنيا و آخرت داده شده.  اصول كافي ، ج 3 ، ص 196
 
حدیث پنجم: خف الله كأنك تراه و إن كنت لا تراه فإنه يراك . چنان از خدا بترس كه گويا او را مي بيني و اگر تو او را نمي بيني او تو را مي بيند .  اصول كافي ، ج 3 ، ص 110
 
حدیث ششم : كان أميرالمؤمنين صلوات الله عليه يقول : أفضل العبادة العفاف. اميرالمؤمنين عليه السلام  مي فرمود : بهترين عبادت عفت است .  اصول كافي ، ج 3 ، ص 125
 
حدیث هفتم : قال رسول الله : من ترك معصية لله مخافة الله تبارك و تعالي أرضاه الله يوم القيامة . هر كه گناهي را براي خدا و ترس از او ترك كند خدا او را در روز قيامت خشنود گرداند . اصول كافي ، ج 3 ، ص 128
 
حدیث هشتم : قال الله تبارك و تعالي : ما تحبب إلي عبدي بأحب مما افترضت عليه .خداوند متعال فرموده است : بنده من با چيزي محبوبتر از انجام واجبات به من دوستي نكند. اصول كافي، ج 3، ص 129 

حدیث نهم : العباد ثلاثة : قوم عبدوا الله عز و جل خوفا فتلك عبادة العبيد و قوم عبدوا الله تبارك و تعالي طلب الثواب ، فتلك عبادة الأجراء و قوم عبدوا الله عز و جل حبا له فتلك عبادة الأحرار و هي أفضل العبادة . عبادت كنندگان سه دسته اند : گروهي خداي متعال را از ترس عبادت كنند و اين عبادت بردگان است ، گروهي خداي متعال را به طمع ثواب عبادت كنند و اين عبادت مزدوران است . دسته اي خداي متعال را براي دوستيش عبادت كنند و اين عبادت آزادگان و بهترين عبادت است . اصول كافي ، ج 3 ، ص 131
 
حدیث دهم : إنما خلد أهل النار في النار لأن نياتهم كانت في الدنيا أن خلدوا فيها أن يعصوا الله أبدا . و إنما خلد أهل الجنة في الجنة لأن نياتهم كانت في الدنيا أن لو بقوا فيها أن يطيعوا الله أبدا ، فبالنيات خلد هؤلاء و هؤلاء . ثم تلا قوله تعالي : " قل كل يعمل علي شاكلته " قال : علي نيته. اهل دوزخ از اينرو در دوزخ جاودان باشند كه نيت داشتند اگر در دنيا جاودان باشند هميشه نافرماني خدا كنند و اهل بهشت از اينرو در بهشت جاودان باشند كه نيت داشتند اگر در دنيا باقي بمانند هميشه اطاعت خدا كنند پس اين دسته و آن دسته به سبب نيت خويش جاوداني شدند ، سپس قول خداي تعالي را تلاوت نمود : بگو هركس طبق طريقه خويش عمل مي كند . فرمود : يعني طبق نيت خويش . اصول كافي ، ج 3 ، ص 135 - 136
 
حدیث یازدهم : لا تكرهوا إلي أنفسكم العبادة . عبادت را به خود مكروه و ناپسند نداريد .  اصول كافي ، ج 3 ، ص 137
 
حدیث دوازدهم : ان الله عز و جل إذا أحب عبدا فعمل قليلا جزاه بالقليل الكثير. چون خداي تعالي بنده اي را دوست دارد و او عمل كوچكي انجام دهد، خدا او را پاداش بزرگ دهد.  اصول كافي ، ج 3 ، ص 137 – 138
 
حدیث سیزدهم :  الصبر رأس الايمان . صبر سر ايمان است .  اصول كافي ، ج 3 ، ص 140
 
حدیث چهاردهم :  ثلاث من علامات المؤمن : علمه بالله و من يحب و من يبغض . سه چيز از علامات مؤمن است : شناختن خدا و شناختن دوستان و دشمنان خدا .  اصول كافي ، ج 3 ، ص 192
کد مطلب : 102923