به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز هفتم ذی‌الحجه الحرام، مصادف است با سالروز شهادت امام محمد باقر علیه‌السلام. امامی که درعصر خود، در مورد علوم اسلامى، مرجع یگانه جهان اسلام بود و علماى عصر او در برابر وجود مقدسش، فروتنى مى نمودند و حوزه او پایگاهی براى صدها دانشمند و محدث تربیت شده مکتب ایشان بود.
حضرت محمد ابن علی علیهما السلام در روزگاری که شیعه از ناحیه بنى امیه در تنگى و ضیق شدید بود بزرگترین تأثیر علمى و عملى را بر جامعه خویش داشت. حضور در مجامع علمى و تأسیس جلسات فرهنگى یکى از بهترین و ارزنده ترین نوع حضور در جامعه و خدمت به اجتماع مسلمانان بود، زیرا هر گونه تکامل اجتماعى در ابعاد اخلاقى و معنوى و اقتصادى و...منوط به تکامل فکرى و فرهنگى می باشد.
دوران امامت حضرت امام محمد باقر علیه السلام از سال 95 هجرى كه سال شهادت امام زين العابدين علیه السلام می باشد آغاز شد و تا سال 114 هجری قمری يعنى مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است و مـطـابـق روايـات رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) نام ایشان را ذكر كرده و عنوان باقرالعلوم (شكافنده علوم) بر ایشان نهاده بودند.
لذا امام محمد باقر علیه السلام را بدین سبب "باقر" می نامیدند که ریشه علوم را می شناخت، فرع های آن را استخراج و استنباط می نمود و زوایای پنهان علوم را آشکار می ساختند. حضرتش رشته های علوم قرآن، الهیات، توحید و تفسیر، کلام، سیره، فنون وآداب، فقه و احکام و حدیث را توسعه بخشیدند از این رو «محمد بن مسلم » گوید: از حضرت باقر علیه السلام ۳۰ هزار حدیث استماع کردم، و «جابر جعفی » گفته است: از امام باقر علیه السلام ۷۰ هزار در حدیث دیگر ۵۰ هزار حدیث شنیدم که آنها را بر هیچ کس حدیث نکردم.
همچنین عـبـداللّه بـن عطاء مكّى در خصوص شکوه و عظمت علمی امام باقر علیه السلام مى گويد: دانشمندان و بزرگان علم را نديده ام كه پيش هـيـچ كـس كـوچـكـتـر از آن جـلوه كنند، كه در نزد امام باقر عليه السلام آنگونه جلوه مى كنند. و مـن خـودم (حـكـم بـن عيينه) را ديدم كه با آن مقام ارجمندى كه در نزد مردم داشت، همانند كودكى كه در مقابل معلمش بنشيند، در حضور امام باقر عليه السلام مى نشست.
جـابـر بـن يـزيد جُعْفى كه از اصحاب بزرگ امام باقر (عليه السلام) بود وقتى كه مطلبى را از آن حضرت نقل مى كرد، تعبيرش چنين بود:
حـَدَّثـَنـِى وَصـِىُّ الاَْوْصـِيـاءِ وَوارِثُ عـُلُومِ الاَْنـْبـِيـاءِ مـُحـَمَّدَ بـْنِ عـَلِىِّ بـْنِ الْحـُسـَيـْنِ عَلَيهِمُالسّلامُ.
(وصىّ اوصيا و وارث دانش هاى پيامبران، محمّد بن على بن حسين (عليهم السلام) براى من حديث كرد).
5 روایت نورانی از امام پنجم شیعیان علیه السلام
بُنِيَ الاْسْلامُ عَلي خَمْسَةِ أشْياء: عَلَي الصَّلاةِ، وَ الزَّكاةِ، وَ الْحَجِّ، وَ الصَّوْمِ، وَ الْوِلايَةِ، وَ لَمْ يُنادَ بِشَيْيء مِثْلَ ما نُودِي لِلْوِلايَةِ. «وسائل الشّيعة، ج ۱، ص ۱۸، ح ۱۰»
دين مبين اسلام بر پنج پايه و اساس استوار است: نماز، زكات، خمس، حجّ، روزه، ولايت اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام سپس افزود: آن مقداري كه نسبت به ولايت سفارش شده است نسبت به هيچ كدام تأكيد نگرديده است و ولايت اساس و محور تمام اعمال مي باشد.
مَنْ أفْتَي النّاسَ بِغَيْرِ عِلْم وَ لا هُدي، لَعَنَتْهُ مَلائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلائِكَةُ الْعَذابِ، وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفَتْياهُ.«مستدرك الوسائل، ج ۱۷، ص ۲۴۴»
هركس درباره مسائل دين فتوا و نظريه اي دهد كه بدون علم و اطّلاع باشد، ملائكه رحمت و ملائكه عذاب او را لعن و نفرين مي كنند و گناه عمل كننده ـ اگر خلاف باشد ـ بر عهده گوينده است.
الصَّلاةُ عَمُودُ الدّينِ، مَثَلُها كَمَثَلِ عَمُودِ الْفِسْطاطِ، إذا ثَبَتَ الْعَمُودُ ثَبَتَ الاَْوْتادُ وَ الاَْطْناب، وَ إذا مالَ الْعَمُودُ وَانْكَسَرَ لَمْ يَثْبُتْ وَ تَدٌ وَ لا طَنَبٌ. «وسائل الشيعه، ج ۴، ص ۲۷، ح ۴۴۲۴»
نماز ستون دين است و مثالش همانند تيرك و ستون خيمه مي باشد كه چنانچه محكم و استوار باشد ميخ ها و طناب هاي اطراف آن پا بر جا خواهد بود ولي اگر ستون سُست يا كج باشد ميخ ها و طنابهاي اطراف آن نمي تواند پا برجا باشد.
لا تَتَهاوَنْ بَصَلاتِكَ، فَإنَّ النَّبيَّ (صلي الله عليه وآله وسلم) قالَ عِنْدَ مَوْتِهِ: لَيْسَ مِنّي مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلاتِهِ، لَيْسَ مِنّي، مَنْ شَرِبَ مُسْكِراً، لا يَرِدُ عَلَي الْحَوْضَ، لا وَ اللهِ.
نسبت به نماز بي اعتنا مباش و آن را سبك و ناچيز مشمار، همانا كه پيامبر خدا هنگام وفات خود فرمود: هركس نماز را سبك شمارد و يا مسكرات بنوشد از ـ امّت ـ من نيست و بر حوض كوثر وارد نخواهد شد.«وسائل الشّيعة، ج ۴، ص ۲۳، ح ۴۴۱۳»
مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَيْرِنا هَلَكَ وَ اسْتَهْلَكَ. «أمالي شيخ طوسي، ج ۱، ص ۱۷۵»
هر كه خداوند را به وسيله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد. و كسي كه غير از ما اهل بيت ـ عصمت و طهارت ـ را وسيله گرداند نااميد و هلاك خواهد گشت.
