چرا تیم مذاکره کننده از علنی شدن محتوای توافق جامع حداقل با مقامها و نهادهای مسئول مانند مجلس شورای اسلامی و همچنین نخبگان جامعه هراس دارد و مگر نه این است که به زعم خود می خواهند دشمنان در مسیر آن سنگ اندازی ننمایند پس دشمنی بالاتر از اسراییل هم مگر پیدا می شود که آمریکاییان ریز توافقنامه را قبل از امضاء به تایید آنها می رسانند؟ پس دیگر این پنهان کاری ها چه سود و یا ضرورتی دارد؟
به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز همانطور که سابق بر این نیز گفتیم همچنان انتظار می رود که دولت آمریکا تمام تلاش خود را انجام دهد (و به زعم خودش در موقعیت فعلی که بهترین دوره از دید آنها می باشد)، تا قبل از 24 نوامبر با ایران به توافق برسد.
بنا بر این گزارش آمریکا در این مسیر از ابزارهای مختلفی برای فشار به مکانیسم تصمیم گیری راهبردی ایران استفاده می کند که از آن جمله می توان به فشار مالی به ایران از طریق تداوم قیمت پایین نفت، ادامه تحریمها و هدف قرار دادن خطوط قرمز مقام معظم رهبری جهت تجدید نظر در محاسبات راهبردی ایشان که تا کنون نیز مهمترین عامل در جهت برخورداری کشور از حق غنی سازی بوده است اشاره کرد.
از سوی دیگر، با غبارآلود شدن فضای داخلی و عدم شفافیت تیم هسته ای و نداشتن صداقت واقعی با مردم، سیاست های غیر اصولی در پیش گرفته شده است که برای تحت شعاع قرار دادن مخالفت های اصولی با توافقنامه هایی که خط قرمز نظام در آن رعایت نشده باشد سیاست یارگیری از منتقدین داخلی روند جاری مذاکرات نیز در دستورکار قرار گرفته است!
به گزارش خبرنگار ما در این خصوص نکات زیر با تاکید مجدد بر خطوط قرمز نظام به عنوان نیازهای واقعی کشور مطرح می باشد که تیم مذاکره کننده باید بدانها پاسخ بگوید:
-آیا تعطیل نشدن فردو به معنی تداوم غنی سازی در آنجاست؟
-آیا نیروگاه اراک آب سنگین باقی می ماند؟
-میزان ذخایر باقیمانده برای ایران در ازائ مقدار اندکی از پول خودمان که آزاده شده است (البته آنهم حق ورود به کشو را ندارد!) چقدر است و به چه کاری می آید؟
-آیا در صورتی که توافقی بین ایران و 5+1 انجام پذیرد و این توافق مورد تأیید کنگره آمریکا قرار نگیرد غیر از این است که عملا حکومت ایالات متحده هیچ تعهدی به آن نخواهد داشت و لذا در بهترین حالت، این قرارداد تا پایان دولت اوباما یعنی دو سال دیگر ارزش دارد که با منافع راهبردی کشور و مردم در تعارض است؟
-آیا مگر نه این است که تعلیق (و نه لغو) کامل تحریمها توسط شخص رئیس جمهور آمریکا ناپایدارترین نوع توافق ممکن است چرا که هم به سرعت برگشت پذیر است و هم با تغییر سیاست یا تغییر شخص رئیس جمهور می تواند دیگر تداوم پیدا نکند؟
و نکته مهم و پایانی این است که چرا تیم مذاکره کننده از علنی شدن محتوای توافق جامع حداقل با مقامها و نهادهای مسئول مانند مجلس شورای اسلامی و همچنین نخبگان جامعه هراس دارد و مگر نه این است که به زعم خود می خواهند دشمنان در مسیر آن سنگ اندازی ننمایند پس دشمنی بالاتر از اسراییل هم مگر پیدا می شود که آمریکاییان ریز توافقنامه را قبل از امضاء به تایید آنها می رسانند؟ پس دیگر این پنهان کاری ها چه سود و یا ضرورتی دارد؟
