به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز هیچ‌کدام از سایت‌های همسریابی تابه‌حال تبلیغ نکرده‌اند که «رتبه اول در طلاق» هستند!، اما طبق تحقیق جدید مجله روانشناسی سایبر، رفتار و شبکه‌های اجتماعی، روابطی که آنلاین آغاز می‌شوند، احتمال دوام نداشتنشان بیشتر است نسبت به زوج‌هایی که به‌صورت سنتی با یکدیگر آشنا می‌شوند و بیشتر در معرض جدایی قرار دارند.
بنا بر این گزارش بیشتر آمریکایی‌ها هنوز هم همسرشان را در فضای خارج از اینترنت ملاقات می‌کنند؛ یعنی در محل کار، مدرسه، یا از طریق دوستان. اما همان‌طور که همه مجردها تأیید می‌کنند، آشنایی آنلاین به‌سرعت در حال تبدیل‌شدن به یک نرم اجتماعی است.
درواقع، طبق یک بررسی در سال ۲۰۱۳، یک‌سوم ازدواج‌های آمریکا آنلاین شروع می‌شوند. این تبلیغ خوبی برای سایت‌های همسریابی است. اما بعدازاین که پروفایل‌های آنلاین غیرفعال شده و رابطه شکل واقعی گرفت، این روابط چگونه ادامه خواهند داشت؟
برای پاسخ به این سؤال، پژوهشگر این تحقیق داده‌های یک بررسی ملی از ۴۲۰۰ نفر را، موسوم به «زوج‌ها چگونه با یکدیگر ملاقات کرده و باهم می‌مانند؟» تحلیل کرد. هدف او عبارت بود از تعیین تأثیرگذاری چگونگی (محل) ملاقات زوج‌ها بر شانس موفقیتشان در ازدواج.
همان‌طور که معلوم شد، چگونگی ملاقات شریک زندگی‌تان، بر ادامه راه تأثیرگذار خواهد بود. در طول این تحقیق، ۸ درصد زوج‌های متأهلی که آنلاین ملاقات کرده بودند، یا طلاق رسمی گرفته بودند یا جداشده بودند، درحالی‌که فقط دو درصد کسانی که در فضای خارج از نت آشنا شده بودند جداشده بودند. تأثیر ملاقات آنلاین بر زوج‌های بررسی‌شده از این هم بیشتر شد: حدود یک‌سوم زوج‌هایی که آنلاین آشنا شده بودند، یک سال بعد از تحقیق جدا شدند، درحالی‌که ۲۳ درصد افرادی که آغاز آشنایی‌شان در فضای خارج از اینترنت بوده است.
پژوهشگر تحقیق می‌گوید: «این مسئله مثل بودن یک بچه در فروشگاه آب‌نبات است (کنایه‌ای آمریکایی به این معنا که انسان در محیطی قرار می‌گیرد که از شدت خوشحالی، رفتاری کنترل نشده و احمقانه با اطرافش دارد)، پس این فکر شما را مشغول می‌کند که فرصت‌های بهتر و بیشتری دارید؛ هی، اگه با این یکی به توافق نرسیدم، میرم تو سایت و دنبال یکی دیگه می‌گردم». و همان‌طور که چنین افکاری به شما هجوم می‌آورند، سطح توقعاتتان تغییر خواهد کرد.
این تأثیر احتمالاً به‌واسطه فرهنگ روابط جنسی یک‌شبه (بدون روابط عاطفی) هم در فضای وب و هم در خارج از آن تشدید خواهد شد. او می‌گوید: «این فرهنگ بی‌بندوباری (روابط جنسی یک‌شبه) فقط در حال تقویت به‌وسیله شبکه‌های اجتماعی است، جایی که فقط به‌راحتی لمس صفحه‌نمایش، شما به شریک جنسیتان خواهید رسید. درست مثل خرید کردن از سایت آمازون (چیزی شبیه دیجی کالای خودمان). اگر سری به یک وب‌سایت بزنید، احساس نمی‌کنید مجبورید چیزی بخرید، زیرا هزینه رفتن به وب‌سایت خیلی پایین است».
او معتقد است، برعکس، اگر به‌صورت حضوری با خودرو به فروشگاه بروید، احتمالاً تمایل بیشتری به خرید دارید، حتی شده فقط برای توجیه رفتنتان. به‌صورت مشابه، به‌صورت آفلاین، و خارج از اینترنت، ملاقات با یک شریک سازگار دشوارتر خواهد بود و به‌صورت بالقوه شمارا تشویق می‌کند همان کسی را که پیداکرده‌اید رها نکنید.
همچنین موضوعی به نام اعتماد وجود دارد. اگرچه، سایت‌های همسریابی آنلاین حس کاذبی از صمیمیت فوری ایجاد می‌کنند، اما رسیدن به بلوغ در این روابط نیاز به زمان دارد. این پژوهشگر توضیح می‌دهد که «به‌صورت نظری، این پروفایل‌ها به ما کمک می‌کنند صمیمیت بیشتری داشته باشیم، اما این‌ها واقعاً به افزایش اعتماد کمکی نمی‌کنند، زیرا اعتماد به این موضوع مرتبط است که شما چقدر واقعیت درونی‌تان را برای طرف مقابل افشا کرده‌اید و چقدر نسبت به طرفتان روحیه تهاجمی دارید. من نمی‌توانم فقط با خواندن اطلاعات پروفایلتان هیچ مدلی از اعتماد را ارتقا دهم. شما تقریباً دارید با یک غریبه ملاقات می‌کنید».
نتیجه؟! اگر شما سه ماه در مسیر رابطه‌تان طی طریق کنید، ممکن است جدا شوید، چراکه رابطه شما ممکن است به‌مانند آشنایی خارج از اینترنت، مثلاً معرفی از طریق یک دوست، قوت و استحکام نداشته باشد.
این عوامل همچنین ممکن است توضیح دهند چرا زوج‌هایی که آنلاین آشنا می‌شوند، احتمال کمتری برای ازدواج دائم دارند، نسبت به آن‌هایی که مسیرشان را از جهان واقعی پی می‌گیرند.
به گفته‌ی او، این پژوهش به دنبال این نیست که افراد مجرد را از کاوش همه راه‌های رسیدن به نیمه گمشده‌شان دلسرد کند، بلکه فقط لازم است افراد این مهم را به مقاصد درست نزدیک کنند. به‌جای نگاه به ملاقات آنلاین به‌عنوان روشی برای یافتن شریک جنسی، این موضوع را گامی درست و مشروع به سمت یک رابطه جدی ببینید.
