توصيه به ديگران
۰
شنبه ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۰۱:۴۷
قطره ای از فضائل یعسوب الدین امیرالمومنین علیه السلام
مگر نه این كه علی(علیه السلام)، قطب عارفان و متصوفان، امام متنسكان و متشرعان، الگوی بی همتای عدالتگران و مراد پهلوانان و جوانمردان است اما اینان همگی به علی(علیه السلام) از زاویه ای تنگ كه با شخصیت محدودشان متناسب بوده است، نگریسته اند و لاجرم او را به گونه ای دیده اند كه می پسندیده اند.
قطره ای از فضائل یعسوب الدین امیرالمومنین علیه السلام
Share/Save/Bookmark
به گزارش سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز شخصیت مولای متقیان امیر مومنان حضرت علی ابن ابیطالب (علیه السلام) دارای چنان وجوه و شؤون منحصر بفرد متفاوتی است كه هر كس با هر سلیقه، اندیشه، گرایش و پایبندی ویژه ای، علی(علیه السلام) را پیشوای خود دیده است.

بنا بر این گزارش مگر نه این كه علی(علیه السلام)، قطب عارفان و متصوفان، امام متنسكان و متشرعان، الگوی بی همتای عدالتگران و مراد پهلوانان و جوانمردان است اما اینان همگی به علی(علیه السلام) از زاویه ای تنگ كه با شخصیت محدودشان متناسب بوده است، نگریسته اند و لاجرم او را به گونه ای دیده اند كه می پسندیده اند.

علی (علیه السلام) برادر، وصی و جانشین رسول الله صلی الله علیه وآله

داستان این روایت بر می گردد به ابتدای دعوی رسالت پیامبر(ص) که خدای تعالی این آیه را بر حضرت نازل فرمودند: وانذر عشیرتك الاقربین، رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) كسی را فرستاد تا فرزندان عبدالمطلب را در سرای ابوطالب حاضر كند و امیرالمؤمنین علی(علیه السلام ) را فرمودند تا برای ایشان گوسفندی برای طعام آماده ساخت ایشان آمدند و قریب به چهل نفر بودند و همه آنها معروف بودند.

چون طعام پیش ایشان نهاده شد ایشان به تمسخر از آن طعام اندك گفتند: ای محمد! این طعام كه طعام یك مرد از آن ما نیست؟ حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند: كلو بسم الله، بخورید به نام خدای و یاد كنید نام خدای بر او. آنها دست به نان و طعام دراز كردند و از آن طعام خوردند و سیر شدند، و از آن یک صاع شیر خوردند و سیراب شدند، و حق تعالی برکت آن را آیتی ساخت و معجزه ای بر صدق دعوی رسول اکرم (صلی الله علیه وآله).

آنگاه حضرت برپاخاست پس از آن كه آنها از غذا فارغ شده بودند و فرمودند: یا بنی عبدالمطلب! ان الله بعثنی الی الخلق كافة و الیكم خاصة، فقال تعالی: وانذر عشیرتك الاقربین و انا ادعوكم الی كلمتین خفیفتین علی اللسان ثقیلتین فی المیزان تملكون بهما رقاب العرب والعجم وینقاد بهما لكم الامم وتدخلون بهما الجنة وتنجون بهما من النار شهادة ان لااله الا الله وبانی رسول الله فمن یجیبنی الی هذا لامر ویوازرنی علی القیام به یكن اخی و وصیی ووزیری ووارثی وخلیفتی من بعدی.

فرمودند: ای پسران عبدالمطلب! بدانید كه خدای تعالی مرا به رسالت فرستاد بر عموم، و بر شما فرستاد مرا بر خصوص، و این آیه بر من نازل كرد: وانذر عشیرتك الاقربین. و من شما را با دو كلمه می خوانم كه بر زبان آسان است و در ترازو سنگی گران است كه شما بر آن بر عرب و عجم مالك شوید، و امتان شما به آن به بهشت می رسند و از دوزخ نجات یابند، و آن این است كه: گواهی دهید كه خدای یكی است، و من رسول اویم، هر كه او و مرا اجابت كند موازرت و معاونت كند مرا بر این كار، برادر من باشد و وصی من باشد و وزیر من باشد و خلیفت من باشد پس از من. هیچ كس هیچ جواب نداد، علی بن ابیطالب(علیه السلام) برخاست و گفت: انا اوازرك علی هذا الامر... عرضه داشتند: من شما را موازرت كنم بر این كار.

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند: بنشین. حضرت دگرباره این سخن را بازگفتند. كسی جواب نداد. باز علی(علیه السلام) برخاست و گفت: یا رسول الله! من معاونت كنم تو را بر این كار، پیامبر اکرم(ص) باز فرمودند: بنشین. بار سوم حضرت همین سخن فرمودند. كسی برنخاست، بار دیگر علی(علیه السلام) برخاست و گفت: من موازرت كنم شما را یا رسول الله! رسول الله (صلی الله علیه وآله) فرمودند: یا علی. فانك اخی و وصیی و وزیری و وارثی و خلیفتی من بعدی، تو برادر، وصی، وزیر و وارث من و خلیفی منی پس از من.(۱)

خطبه رسول اکرم صلی الله علیه وآله درباره وصایت و ولایت علی علیه السلام

وقتی خدای تعالی آیه، یا ایها الذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منكم...، را نازل فرمودند حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) برای مردم در خطبه ای فرمودند: ایها الناس ان الله امركم ان تطیعوه فی نبیه وتطیعونی فی وصیتی و وزیری و خلیفتی فی حیوتی و ولی الامر من بعد وفاتی و خیر من اخلف بعدی علی بن ابیطالب الا و من اطاع علیا فقد اطاعنی و من اطاعنی اطاع الله، و من فارق علیا فقد فارقنی و من فارقنی فقد فارق الله، و من فارق الله فعلیه لعنة الله.

خدای تعالی فرمودند كه: طاعت او دارید در حق من و طاعت من دارید در باب وصی و وزیر و خلیفه من در حیات من و امامت پس از وفات من، و بهترین خلیفه پس از من آن علی ابن ابیطالب(علیه السلام) است. هر كه طاعت او دارد طاعت من داشته باشد، و هر كه طاعت من دارد طاعت خدای داشته باشد، و هر كه از او مفارقت كند از من مفارقت كرده باشد، و هر كه از من مفارقت كند از خدای مفارقت كرده باشد - یعنی از دین خدا - و هر كه از خدا مفارقت بكند لعنت خدا بر او باد.(۲)

مقام عصمت علی علیه السلام

به حضرت امام زین العابدین علی بن الحسین(علیه السلام)عرضه داشتند: یابن رسول الله از جدت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فضیلتی بفرمایید، حضرت فرمودند: مختصر بگویم یا مطول: گفتند: مختصر. حضرت فرمودند: ماهم بمعصیة الله قط،

هرگز همت نكرد كه خدای را بیازارد و معصیت حضرت حق را انجام دهد. (۳)

مقام مولی الموحد امیرالمومنین علی علیه السلام در بهشت

جابر روایت كرده است که امام باقر (علیه السلام) فرمودند، از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)پرسیدند: طوبی لهم و حسن مآب، چیست فرمودند: «طوبی » درختی است در بهشت اصل آن در سرای من است و شاخهای آن بر اهل بهشت. پس از آن یكی دیگر از در آمد و همین سؤال كرد كه «طوبی » چیست؟ رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمودند، درختی است در بهشت اصل آن در سرای علی و شاخهای آن بر اهل بهشت. گفتند: یا رسول الله! همین ساعت از شما پرسیدند و فرمودید درختی است اصل آن در سرای من است و اكنوی می فرمایید اصل آن در سرای علی(علیه السلام) است؟ چگونه چنین چیزی ممکن باشد؟ حضرت فرمودند: سرای من و سرای علی در بهشت یكی است و ما هر دو در یك سرای باشیم.(۴)

(۱) تفسیر ابوالفتوح رازی
(۲) همان مدرک
(۳) همان مدرک
(۴) همان مدرک
کد مطلب : 87621