به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه عصر امروز، صالح براری نویسنده وبلاگ کهف حصین در آخرین مطلب خود نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
عدالت تنها مفهومی ست که میتواند مرهم دردها و رنج ها ی زخم خوردگان ظلم وستم باشد امادر محاقی از غفلت گم شده است.
واما بعد ...
چندی پیش با دیدن پهن شدن فرش قرمز ایرانی ( که دقیقا برگرفته از نوع هالیوودی آنست) زیر پای به اصطلاح هنرمندان ایران زمین که خوشبختانه با داعیه اخلاق مداری و مردم دوستی کارشان آغاز میشود و متاسفانه در میانه راه در ابتذال و گمراهی به اوج پیشرفت و خوش نامی میرسند و این اسطوره های پوشالی میشوند الگوی برخی جوانان این مملکت ! ناخودآگاه ذهنم با تلنگری به جا رنگ خون قرمز جوانانی را به یادم آورد که دقیقا به سرخی همان رنگ و پارچه پهن شده ،بود وفقط فرقش این بود که در خرمشهر غریب و عزیز آن قرمزی شد فرش زیرپای بعثی هایی که آن شهر را قرق کردند وچه جنایتها که مرتکب نشدندو پس از آزادی دوباره خرمشهر توسط جوانان غیور ی دیگر،دوباره همان خونها شدند فرش قرمز زیر پای بهترین بندگان خدا که به سمت مسجد جامع خرمشهر میرفتند تا آزاد شدن شهری از شهرهای کشورمان را جشن بگیرند .
که صد البته به فرموده رهبر عزیزشان :خرمشهر را خدایشان آزاد کرده بود .
آری شهری را آزاد کرده بودند با خون ، با قرمزی خون برادارنمان ، آن دلاوران همه اعصار تاریخ اسلام که ایمان به خدا و رسالت پیامبران را با ندیدن پیامبرو امامی معصوم قبول کرده اند .
آنروزها آن سروقامتان و عزیزان دل مادرانشان، یک به یک به زمین افتادند تا پدران و مادران ما ایستاده و سربلند درجامعه ادامه حیات بدهند و در مقام مربی ، تربیت نسلی را به عهده بگیرند که تا اخر عمرشان وام دار خون جوانان شهید وطنشان هستند.
انقلاب اسلامی، قرار بود انقلاب ارزشها باشد، انقلابی که سراسر حیاتش به خون شهیدان وطنش استمرار داشت و دارد، اما اینک در حوزه ی فرهنگ و سینما بهشت آرزوها و امیال نفسانی عده ای وطنی شده که همکاران طاغوتیشان (دوران پهلوی) به علت نداشتن آزادی عمل در جهت همان ابتذال ها پا به فرار گذاشتند. افرادی که بعضا در هنر بازیگری حتی توانا تر از بازیگران بعد از انقلاب هم بوده اند .
و فرش قرمز بیش از آنکه نشان دهنده عظمت و اقتدار هنر سینما باشد، در ادامه همان جنگ نرمی ست که بارها و بارها مقام معظم رهبری به خطرآن اشاره فرمودند.
راحت تر اگر بخواهم بگویم این چنین تعبیری ست : فرشی قرمز رنگ که بر خون شهیدان وطن پهن شد و چه داستان تلخی. در بطن حکومتی اسلامی اینهمه بی قید و بندی فرهنگی اتفاق می افتد و به اسم هنر به خورد جوانان این مرزو بوم داده می شود. اسطورهای بی حیایی و بی قیدی که هنرشان در طنز پردازی اشاعه بی ادبی ست و توهین به این و آن و به قومیت ها و فرهنگ ها ودر سایه همان طنز پردازی به لهوو لعب پرداخته می شود وبا هزار طرح و نقشه و زد و بند نابازیگران را بازیگر میکنند و اولویت انتخاب بانوان بازیگر میشود حسن جمال ،نه قدرت بازیگری ! بنابراین بایداولویت اول برخورد نیروهای ناجا در زمینه حجاب هم اینانی باشندکه با
” مانکن های ابتذال روی فرش قرمز / هشدار به مسئولان فرهنگی “
اداها و اصول های مختلف ریشخند تلخی به همه ارزشها میزنند .
حجاب اگر واجب است که هست واگرقراراست برای ترویج آن کاری شود!!!باید اولویت اول رسانه ی ملی خصوصا وبعد هم سینما وتئاتر باشد، بعد در سواحل شمال و کوچه بازارهای شهرهای کشوربه ترویج آن پرداخت ومسئولین مربوطه اگر تصمیم قاطعی در برخورد با این پدیده شوم دارند ،اگر میتوانند !!! با این همه بازیگر بی حجاب که تاکید میکنم الگوی جوانان ما هستند برخورد کنند.
بازیگرانی که از این انقلاب رشد کردند و در دامان همین انقلاب به نان وشهرت رسیدند آیا تعهدی نسبت به ارزشهای این انقلاب و کشور ندارند؟
حرکت نرم فرهنگی دشمن کم کم از حالت شکوفایی به مرحله تثبیت خویش در حوزه ی سینما میرسد .دیریست که مسئولان فرهنگی کشورمان نشئه ی این حالت بد فرهنگی گردیده اند و به مرض عادت گرفتار آمده اند. (وترک عادت موجب مرض است به گمانم) واین ربطی هم نه به این دولت دارد نه به آن دولت که در همه ی دوره ها ،همه ی دولتها با بی توجهی به این موضوع خواسته یا ناخواسته عامل رشد و ترقی این پدیده شوم شده اند.
امروز فرش قرمز پهن شد و فردا خون شهیدان پاک میشود ودرآن شکی نیست . وقتی ارزش شهید در فرهنگ کشورمان میشود گزینه ای در استخدام و ثبت نام های مختلف !!! که خانواده شهدا در اولویت ثبت نام در دانشگاه واستخدامند که حق شان هم هست (زیرا شهدا به خاک افتادند تا من و شما بایستیم و زندگی کنیم ) به نظر بیشتر از اینکه احترام به خون شهیدی باشد ،حربه ایست که دهان خانواده شهدا را ببندند تا برای خون خواهی از پدران و برادران شهیدشان در حفظ ارزشها به پا نخیزند .(ذکر این نکته ضروریست که به حق خانواده اکثر شهدا از پیشگامان امربه معروف ونهی ازمنکرند) ودر این بین برنامه ریزان وطلایه داران فرهنگ وهنر هرگونه که میخواهند عمل کنند تا آن ارزش در لابه لای مسائل مطرح شده کمرنگ تر بشود و در نهایت بشود فرش قرمزی که بر خون شهیدان پهن میشود.
فرش قرمز وسخنم با بازیگرانی که برآن پای نهاده اند : آنروز که سید شهیدان اهل قلم" سید مرتضی آوینی"در نقد سینمای این کشور مطالبی بیان می نمودند و می نوشتند و به خوبی به عمق این منجلاب تباهی توجه خاصی نموده بودند (مکانی که میتوانست خیلی بهتر درجهت صدور انقلاب و تفکر و آرمانمان استفاده شود و به جای اینکه محلی برای تهدید امنیت روانی جامعه باشد ،بشود فرصتی برای تبلیغ عقیده و انقلاب)مسئولان فرهنگی و هنرمندان اعم از کارگردانان و بازیگران ، دشنامش میدادند ، بصیرتش را به رخ حزب الله کشید وگفت: شیطان ریسمان بندگی اش را در جایی به گردن اعوان و انصارش می افکند که نفسهایی سست عنصر هستند .دقیقا شیطان خانه عنکبوتی خویش را بر هوا و هوسهای بشر میسازد.
وقتی مردم و طرفداران را به اسم بازی اما به واقع برای دیدن ظاهر و نوع پوششتان به این بزم(که سجدگاه شیطان است ) دعوت میکنید ، ریسمان بندگی شیطان بر گردنتان نهاده اید و حالیتان نیست. باشد شما اسمش را بگذارید فرهنگ و هنر ،اما من به تبعیت از آن شهید بزرگوار میگذارم ابتذال . وخوب میدانم که وقتی انسان روحش را به شیطان می فروشد چه در هالیوود باشد چه در بالیوود و چه در ایران همه ودقیقا همه شان بندگان شیطانند.
والعاقبه للمتقین .
