به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز سخنان روز گذشته رییس جمهور محترم در جمع فرمانداران دارای نکات فراوانی بود که باید در جای خودش به آنها پرداخت.
بنا بر این گزارش اما در خصوص مهمترین مساله روز کشور یعنی " مذاکرات هسه ای " ایشان باز منتقدین را مورد تفقد عجیب! خود قرار دادند تا بار دیگر ثابت کنند که ظاهرا اعتدال فقط برای دشمنان آنهم در مذاکرات جاری است نه در بین اعضای جامعه خود!
ابتدا به برخی از سخنان ایشان در روز گذشته توجه نمایید:
**چه کسی حق دارد با لحن بی‌ادبانه نسبت به سردار مقدم جبهه دیپلماتیک حرف بزند. کی حق دارد؟ از کجا این بی‌ادبی نازل شده است؟ این زبان زشت و بد. تند حرف زدن، بی‌احترامی کردن. همه ما، همه مومنین، همه مردم و همه ایرانیان همه عزیزند و باید محترم باشند، مخصوصا آنهایی که خدمت بیشتر امروز انجام می‌دهند.
**می‌گویند اسرار کشور باید محفوظ بماند. مگر کسی در این مسائل شک دارد که اسرار کشور باید محفوظ بماند. رهبر معظم انقلاب نصیحتی می‌کنند، ایشان رهبرند و باید نصیحت و ارشاد کنند اما همه راه می‌افتند، همه توصیه دارند، می‌گوید دولت وقتی تشنه شدی باید آب بخوری. خوب می‌دانیم.
به گزارش عصر امروز در خصوص این جملات ایشان نظر خوانندگان را به موارد زیر جلب می نماییم:
اولا؛ قطعا سخنان و هشدارهای رهبر معظم انقلاب اسلامی علاوه بر نصیحت از موضع حکم حکومتی و قطعا مولوی می باشد و با ارشاد به معنای اصطلاحی آن بسیار تفاوت دارد و از ایشان که حقوقدان هستند بعید است که چنین معنای عوامانه ای را در خصوص فرمایشات رهبر معظم انقلاب بکار ببرند.ثانیا؛ اینکه چنین هاله ای از جنس نور و تقدس دور تیم هسته ای می کشید و نمی گذارید که منتقدین مردم را از عاقبت اقدامات تیم مذاکره کننده آگاه سازند چه هدفی را دنبال می نمایید؟ اگر انتقاد بی حرمتی است پس بگویید در دولت شما کسی حق حرف زدن ندارد تا خیال همه را راحت نمایید.
و ظاهرا جنابعالی فراموش کرده اید که در خصوص منتقدین چه الفاظی را بکار می بردید که الان دارید چنین موعظه می فرمایید، یادتان نرفته که منتقدین را بی سواد، تازه به دوران رسیده و... لقب دادید و حواله آنان را به جهنم کردید!
ثالثا و اما در خصوص اصل مذاکرات باید گفت که منتقدین ابهامات بسیاری دارند و معلوم نیست چرا تیم هسته ای و شما نمی خواهید نسبت به رفع آنها اقدام نمایید که در این خصوص مطالب زیر عنوان می شود:
الف: در خصوص دو موضوع مهم و حیاتی "تحریمها" و "بازرسی‌ها" چرا نباید مردم از عاقبت توافقی که دارد صورت می گیرد مطلع گردند؟
چرا نباید برای مردم تبیین تبعات امنیتی رژیم بازرسی‌های ویژه با بهره‌گیری از تجربه رژیم بازرسی‌های ویژه مشابه از عراق(آنسکام) که منجر به شناسایی اماکن و قابلیت‌های نظامی عراق و حمله نظامی گسترده به این کشور شد با خبر گردند؟
چرا نباید تجربه اجرای پروتکل الحاقی در سال 83-84 که ( البته در آن زمان هم حضرتعالی مسئول مستقیم مذاکرات در دولت اصلاحات بودید) و منجر به شناسایی دانشمندان و نفوذ به تاسیسات هسته‌ای کشور و به تبع آن ترور دانشمندان و ایجاد خرابکاری (سخت افزاری (فروش قطعات معیوب) و نرم‌افزاری (ویروس استاکس نت) در تاسیسات ایران شد برای مردم بازگو شود؟
جناب رییس جمهور بفرمایند برای چه تیم هسته ای از تشریح بیشتر موضوع بازرسی‌های مندرج در تفاهم لوزان و پروتکل الحاقی به منظور آشنایی افکار عمومی با ابعاد و تبعات این بازرسی‌ها مخالفت دارند و مگر از دید شما دانستن حق مردم نیست!.
جناب رییس جمهور بر فرض منتقدین قصد فریب مردم را دارند پس چرا شما شفاف و صادقانه نمی گویید که در توافقنامه چه می گذرد تا دروغ منتقدین افشا گردد!
ب: و اما در خصوص دوقطبی سازی اقتصاد-هسته‌ای که ظاهرا جزء برنامه های مسئولین اجرایی کشور می باشد!؛ چرا نمی خواهید مردم بدانند که تحریمها ریشه و "علت موجده" مشکلات اقتصادی کشور نمی باشد.
و همچنین بیان این مهم که ریشه تحریمها، صرفاً مسئله هسته‌ای نیست و بیش از 80 درصد تحریمهای ایران از سالهای گذشته و آنهم در سایر موارد می باشد که بر فرض رفع تحریمها از آنها کاسته نمی شود. و مهمتر از آن این نکته که بر اساس تفاهم لوزان و سند ژنو، با آنچه قرار است به توافق برسیم، رژیم تحریمها هیچگاه برچیده نخواهد شد!
جناب رییس جمهور، چرا باید مردم این نکته مهم را ندانند که
"توافق بد" (که بر اساس تفاهم لوزان و سند ژنو در حال روی دادن است)، نه تنها تحریمها لغو نمی شوند بلکه "امنیت" مردم نیز به مخاطره می‌افتد!
ج: و اما با تمام موارد بالا جناب روحانی ما معتقدیم که ایران می‌تواند به یک
"توافق خوب" با 5+1 دست یابد ولی باید پیش از اینکه به دستان غربی ها برای گدایی توافق چشم دوخت به نقاط قوی خود تکیه نمود تا این مهم حاصل گردد و آنها بطور خلاصه و اجمالی عبارتند از:
- قدرت ملی و قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران
- افول شدید قدرت آمریکا در جهان
- نیاز شدید آمریکا به مذاکره و تاکید بر این نکته که مذاکره "تنها راه" پیش روی آمریکایی‌هاست نه یکی از راه‌ها.
