انتخابات آتی مجلس از هم اینک تبدیل به آوردگاه میان برخی گروه ها و دسته های سیاسی شده است و در این بین حامیان اصلاحات و مدعیان اعتدال، خود را بیشتر در رقابت با یکدیگر می بینند.
به گزارش عصرامروز، به نقل از «سراج۲۴»،انتخابات آتی مجلس از هم اینک تبدیل به آوردگاه میان برخی گروه ها و دسته های سیاسی شده است و در این بین حامیان اصلاحات و مدعیان اعتدال، خود را بیشتر در رقابت با یکدیگر می بینند. هر چند که در ظاهر رفتارشان بر این است که رقابت اصلی ما با اصولگرایان خواهد بود اما باطن برخی رفتارها و شواهد حاکی از آن است که رقابت اصلی اصلاح طلبان دوم خردادی و اعتدالیون دولت یازدهم در برابر یکدیگر خواهد بود و هر یک از آنها، اصولگرایان را حریف دوم خود در انتخابات مجلس دهم می دانند.
رقابت های پنهانی که امروز میان خاتمی و روحانی به عنوان سران اصلاحات و اعتدال روی ریل رفته و در ظاهر خود را شریک سیاسی نشان می دهند، موید این حقیقت است که اصلاح طلبان و دولتی ها هر کدام متناسب با برنامه ها و شعارهایشان، قصد عبور از پل انتخابات برای رسیدن به کرسی های سبزرنگ خانه ملت را دارند.
واکاوی این رقابت البته ثابت خواهد کرد که از جنبه های مختلف، مقتضای بقای حزبی و مشارکت فعال هر کدام از این دو طیف در جریان سیاسی کشور این است که بتوانند از فرای هم آهنگی امروز، پلی برای حکمرانی و برتری بر آهنگ دیگری در آینده بزنند تا در عین دوستی و رفاقت سیاسی اما سرگروه و رئیس و گوینده حرف آخر در مناسبات سیاسی جناح چپ پیدا شود؛ بحثی که امروز در چارچوب لیدر سیاسی یک جناح از آن یاد می شود و روحانی و خاتمی هر یک به دنبال این هدف، در دایره قدرت چرخ می زنند.
جریان اصلاحات که در طول هشت سال گذشته به حاشیه کشیده شده و بعد از فتنه ۸۸ به طور کامل در انزوا قرار گرفت، اینک به دنبال آن است که به هر ترتیب از امتیازات دولت یازدهم که حاضر نیست به طور رسمی و علنی خود را تحت لوای جبهه اصلاحات شناسایی و تعریف کند، به نفع جریان خود استفاده کند و بدین ترتیب با حضور اکثریتی در مجلس، از انزوای سیاسی خارج شود و پس از آن، سکان اداره کشور را از جریان موسوم به اعتدال در دستان افراطی خود قرار دهد.
از سوی دیگر دولتی ها در مسیری در تکاپو هستند تا ته مانده حمایت اصلاح طلبان از روحانی را نیز به نام خود کنند و حتی اصلاح طلبان و خاتمی را ذیل جریان اعتدال دولت یازدهم قرار دهند؛ عاملی که باعث خشم و ناراحتی اصلاح طلبان به عنوان کهنه کار سیاسی در برابر تازه واردهای سیاسی شده است و در جلسات خصوصی بر آن تاکید می کنند.
مساله مهم در این شرایط این است که هر دو جریان در شرایطی هستند که این انتخابات، سرنوشت ساز است و می تواند موازنه قدرت را به نفع یکی از آنها در مجلس دهم تغییر دهد و ترازوی قدرت را به سمت یکی سنگین تر کند تا دیگری راهی غیر از تبعیت از دیگری نداشته باشد. بر این اساس با نتیجه انتخابات مجلس آینده، صحنه سیاسی کشور بسیار روشن تر از شرایط قبل شده و مرز دولت اعتدال با اصلاح طلب ها شفاف تر می شود.
جریان اصلاحات تلاش دارد تا در جریان انتخابات مجلس از دولت به عنوان اهرم چانه زنی موثر برای تائید صلاحیت ها استفاده کند و از دیگر سو دولت هم می خواهد در لیست های انتخاباتی دست بالا را داشته باشد. لذا می توان نتیجه گرفت که این برنامه های نسبتا متضاد با هم در انتخابات آتی مجلس، رفتارهای نهایی این دو طیف را روشن تر خواهد کرد.
روی چنین ریلی اگر دولت بتواند ترکیب خوبی در مجلس دهم داشته باشد نحوه رفتارش با اصلاح طلب ها تغییر کرده و از موضع بالادستی با آنها رفتار می کند و همچنین در انتخابات ۹۶ که نتیجه دوازدهمین دوره ریاست جمهوری رقم خواهد خورد، می تواند ارابه قدرت را بدون تکیه به اصلاحات و به طور مستقل با دستان خود بکشاند.
نگرانی های اصلاح طلبان در شرایطی بیشتر می شود که سابقه و کارکرد آقای روحانی و افراد حاضر در دولت نشان می دهد که دولت یازدهم به ائتلاف با جریان راست سنتی و یا از طرفی با کارگزاران زیر نظر هاشمی رغبت بیشتری دارد تا به همراهی با اصلاح طلبانی که در افکار عمومی جایگاه مناسبی ندارند.
و البته نگرانی دولتی ها که خود را به اعتدال می شناسند نیز از این پیش بینی نشات می گیرد که اگر اصلاح طلب ها در موضع اکثریت بالا قرار گیرند و شخصی مانند عارف ریاست مجلس دهم را به دست گیرد، شرایط عبور سریعتر از دولت روحانی و نوعی انتقام گیری برای آنها فراهم می شود.
