داخلی آرشيو خبر فرهنگ و جامعه

اعتراف؛ استغفار؛ التجاء و امید بخدا

به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز عصر جمعه و اولین شب ماه مبارک رمضان است. امسال باشیوع ویروس کرونا؛ با یک حال وهوای دیگری وارد میهمانی خدا می شویم.

قطعاً؛ آنچه که در این دنیای فانی بر سر انسان می آید جدای از ارتقاء معنوی؛ بخش زیادی از آن حاصل، ناشکری؛ ناسپاسی و عمل ناصالح وگناه است و لذا خداوند متعال اگرچه همیشه و همه زمانها و مکانها را برای بازگشت و توبه و آشتی قرارداده است، اما ماه مبارک رمضان و سحرهای آن از فرصتهای طلائی است که اقرار و اعتراف کنیم.

الهی وربی من لی غیرک (خدایا، من، غیر از تو کسی را ندارم)

و لا یمکن الفرار من حکومتک (چگونه می توانم از حکومت تو فرار کنم؟)

یا ستار العیوب  (ای پوشاننده عیبها)

یا غفارالذنوب (ای بخشنده گناهان)

الهی مقرُ باالذنوب (اقرار به گناه می کنم)  

اغفر ذنوبی کلها (همه گناهم را ببخش)

و جمله پایانی:

خدایا از امشب می خواهم بمدت یکماه سرِ سفره تونشسته وبندگی کنم آیا توفیق و اجازه می دهی؛ گدای درِخانه ات باشم؟ در حالیکه تعدادی ازبنده های خوبت بخاطر ویروس کرونا در بستر بیماری افتاده و امید به رحمت تو دارند و تعدادی هم امسال درکمال ناباوری و غریبانه مهمان خاک و قبر شده اند.

الهی ترا به عزت وجلا لت قسم اگر داریم مجازات می شویم بخاطر رمضانت؛ بقیه مجازاتت را تخفیف بده و عفو کن و اگر قراراست امتحان شده و ارتقاء یابیم و برای ظهور حجتت آماده شویم . پس یاریمان فرما ای مولای ما

 ۵  اردیبهشت ۹۹  فرهادنیا