داخلی آرشيو خبر فرهنگ و جامعه

چرا تم بسیاری از فیلم های هالیوود هنوز از جنگ جهانی دوم می باشد؟

به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز بیش از ۵۰ سال از جنگ جهانی دوم می‌گذرد. اما هم چنان اتفاقات این جنگ، تم اصلی بسیاری از فیلم‌های هالیوودی را تشکیل می‌دهد.

بنا بر این گزارش غربی‌ها تلاش می‌کنند هم چنان خاطره آن جنگ را زنده نگه‌دارند. آن‌ها از این جنگ همان تصویری را می‌سازند که خود می‌خواهند تصویری قهرمانانه و قدرتمند. درحالی‌که در واقعیت، این جنگ به خاطر منفعت‌طلبی دولت‌ها آغاز شد و برای مردمان کشورها، منفعتی جز رنج و فقر و تنهایی نداشت.

فیلم "انتقام" نیز به بخشی از همان جنگ می‌پردازد که در آوریل سال ۱۹۴۵ و همگام با آخرین حمله‌ی متفقین به آلمان نازی، سرهنگ واردَدی و گروه پنج‌نفره‌اش باید مأموریتی خطرناک را در خاک دشمن به سرانجام برسانند ...

در این فیلم، سرهنگ وارددی به همراه چند تن دیگر مأمور می‌شوند تا با تانک خود که نام "انتقام " بران نقش بسته مأموریتی را انجام دهند. سرهنگ فقط می‌کشد، با اسیر کردن نازی‌ها اعتقادی ندارد و فقط می‌کشد. از سوی دیگر او افراد گروهش را نیز به همین سمت سوق میدهد و پس از مدتی آن‌ها را به ماشین‌های آدم کشی تبدیل می‌کند.

درست است که فیلم به داستان جنگ جهانی دوم می‌پردازد و سعی می‌کند زوایای وحشتناک و تلخ جنگ را نشان دهد. اما اگر فراتر از داستان فیلم نگاه کنید می‌بینید پشت تمام این صحنه‌ها، یک "شیوه تربیتی ویژه "نهفته است.

این آدمکش‌ها، به بیننده قهرمانانی بی‌نظیر معرفی می شوند و همین نوع تربیت، سربازان نسل‌های بعدی امریکا را به سمتی سوق می‌دهد که کورکورانه، خود را فدای اهداف استعمارگرایانه کشورشان می‌کنند و هرچند وقت یک‌بار به بهانه‌های واهی، به جنگی جدید وارد می‌شوند و آنجا خیلی سریع بی‌آنکه بدانند چرا، به آدمکش‌هایی تبدیل می‌شوند که آدم کشی را قهرمانی می‌دانند. و همین نوع تربیت است که موجب می‌شود تک‌تیرانداز آمریکایی به خود ببالد که بیش از ۲۰۰ قتل انجام داده است و به‌راحتی از قتل زنی در عراق به‌عنوان اولین کشته‌اش در این کشور سخن بگوید.

نکته قابل‌توجه اینجاست که در فیلم، این سربازان خشن که به اقتضای شرایط به ماشین‌های آدم کشی تبدیل‌شده‌اند، با روبرو شدن با یک مادر و دختر نوجوانش (آلمانی)، مهربانی در پیش می‌گیرند و به آن‌ها غذا می‌دهند و همراه با آن‌ها شام می‌خورند. گویا می‌خواهد این مفهوم را القا کند که آمریکاییان با مردم غیرنظامی خصومتی ندارند و با آن‌ها به مهر رفتار می‌کنند. درحالی‌که واقعیت چیز دیگری است.

توجه به این نکته ضروری است که مقام معظم رهبری بارها با اشاره به پرداخت‌های زیاد غرب به جنگ‌های جهانی، از سینماگران ایرانی خواسته‌اند بیش‌ازپیش و با داستان‌هایی گیرا به دفاع مقدس ملت ایران بپردازند. اما باوجود اینکه غربی‌ها، جنایاتشان در جنگ‌های جهانی را با ساخت چنین فیلم‌هایی به‌افتخار مبدل می‌کنند سینمای ایران هنوز نتوانسته است حق مطلب را در رابطه با دفاع جانانه ملت ایران ادا کند و حرف‌های نگفته بسیاری از دفاع مقدس باقی است.