به گزارش عصر امروز، روزنامه لبنانی «الاخبار» در یادداشتی به قلم «هیام القصیفی» نوشت: نمی‌توان نبرد عرسال را صرفا به تحولات نظامی محدود کرد، مجموعه‌ای از عناصر سیاسی، مسیر حرکتی را برای اوضاع داخلی لبنان در سایه روابط سه جانبه بین حزب الله، رئیس جمهور و ارتش لبنان ترسیم می‌کنند.
به منظور درک بازتاب‌های سیاسی نبرد نظامی حزب الله در عرسال، یکی از سیاستمداران لبنانی به اظهارات میشل عون، رئیس جمهور این کشور قبل از سفر فوریه گذشته وی به مصر اشاره کرد تا نتایج سیاسی نبرد نظامی حزب الله در عرسال که ارتش هم از روز اول دستی بر آتش آن دارد، شناخته شود.
صرف نظر از قضیه ضرورت نبرد عرسال برای پاکسازی این منطقه از عناصر جبهه النصره و داعش این نبرد بازتاب‌های سیاسی نیز داشته که آثارش در حال نمایان شده است.
عون در فوریه گذشته گفت: ارتش لبنان از قدرت کافی برای رویارویی با اسرائیل برخوردار نیست و ما ضرورت وجود این سلاح (سلاح حزب الله) را درک می‌کنیم چون تکمیل کننده کار ارتش است و با آن در تعارض نیست.
رئیس جمهور لبنان افزود: حزب الله زمانی وارد سوریه شد که لبنان با مشکلات مرتبط با نفوذ تروریسم به خاک این کشور از جمله مناطق عرسال و وادی خالد روبرو شد یعنی سوریه به لانه تروریست‌هایی مبدل شد که تروریست‌ها را به لبنان صادر می‌کند و به دنبال آزادسازی قلمون خطر تروریسم علیه لبنان کاهش یافت در حالی که ارتش لبنان برای رویارویی با تروریست‌ها در خاک لبنان تلاش می‌کند.
طوفانی که پس از اظهارات عون به راه افتاد نتوانست دیدگاه وی را در خصوص نقش حزب الله در رویارویی با اسرائیل و گروه‌های تروریستی تغییر بدهد با وجود اینکه عون شش ماه پیش این سخنان را به زبان آورد اما تحولات امروز در عرسال را می‌توان در چارچوبی قرار داد که عون برای نقش حزب الله و ارتش ترسیم کرد و به طور رسمی بعد از رئیس جمهور شدنش سطح رابطه خود با حزب الله را تعیین کرد یعنی ساختاری را که حزب الله در رابطه خود با عون بنا کرده بود تکمیل کرد.
چتر حمایتی رئیس جمهور به ارتش و صیانت ارتش از رابطه کامل با میشل عون
چیزی که برخی محافل سیاسی درباره دخالت حزب الله در راهبرد منطقه و دست کشیدن آن از مسائل داخلی گفته می‌شود درست نیست بلکه خلاف آن درست است.
ورود عمیق حزب الله به اوضاع داخلی لبنان و تصمیم‌های این جنبش موجب شد که از پیامدهای داخلی نقش منطقه‌ای خود و آینده این نقش مصون بماند همین جاست که پافشاری حزب الله برای رئیس جمهور شدن میشل عون و حمایت همیشگی از وی را قابل فهم می‌کند با وجود اینکه نامزد شدن عون برای ریاست جمهور با موانع زیادی روبرو بود که می‌توانست بر گزینه‌های این حزب تاثیرگذارد.
نامزدی سعد الحریری و همچنین سلیمان فرنجیه، رئیس جریان المرده دیگر متحد حزب الله از جمله این موانع بود اما حزب الله بر موضع خود مبنی بر انتخاب عون باقی ماند و در مقابل عون قبل و بعد از رئیس جمهور شدن بر مواضع خود در خصوص حزب الله و دیدگاه راهبردی درباره نقش داخلی و منطقه‌ای حزب الله ثابت قدم ماند.
با وجود اینکه رئیس جمهور لبنان ائتلاف‌هایی را در مسیر رسیدن به کاخ بعبدا و سپس تشکیل کابینه با حزب نیروهای لبنانی یا سعد الحدیدی تشکیل داد اما این اقدامات تاثیری بر روابط وی با حزب الله نگذاشته و تفاهم بین آنها را بخصوص در قضیه مربوط به نقش نظامی حزب در مرزهای جنوبی و شمالی لبنان برهم نزد.
در قضیه عزل و نصب ها در دستگاه امنیتی لبنان نیز همین قضیه صدق می کند، میشل عون خودش فرمانده ارتش را انتخاب کرد تا بازتاب واقعیتی جدید در خصوص ارتباط کامل ارتش با رئیس جمهور باشد به گونه‌ای که فرماندهی ارتش را از کشمکش‌های سیاسی دور کرد.
فرماندهی ارتش لبنان همچنین از اقدامات معمول خود در ایجاد توازن در رابطه با همه نهادهای قدرت در لبنان فاصله گرفت و گواه آن در ملاقات اخیر بین سعد الحریری و سرتیپ «جوزف عون»، فرمانده ارتش در حضور یعقوب الصراف وزیر دفاع لبنان در کاخ بعبدا بود.
رئیس جمهور لبنان چتر حمایتی در اختیار ارتش قرار داد و ارتش نیز رابطه کامل خود با عون را حفظ کرد در حالی که دولت به دور از این مسیر باقی ماند و حریری نیز خودش از این رابطه فاصله گرفت آن هم نه تنها برای آرام نگاه داشتن فضای سیاسی داخل جامعه لبنان بلکه چون کاملا متوجه شده که این بازی سیاسی بزرگ‌تر از صرف تفاهمات درباره سهم‌بندی‌های دولتی، نفتی یا مالی است و هر گونه خطایی می‌تواند ارکان نخست وزیری وی را متزلزل کند.
نبرد عرسال کلید خورد و دبیر کل حزب الله ساعت صفر آغاز آن را اعلام کرد در حالی که هم ارتش و هم رئیس جمهور که در جریان همه تحولات آن است دستی در این نبرد داشتند.
اما دولت لبنان در مقام قوه مجریه غیر از معین الورعبی، (وزیر مشاور در امور پناهجویان) در خصوص نبرد عرسال تظاهر به بی تفاوتی می‌کند، بخصوص که رئیس این دولت یعنی سعد الحریری در سفر خارجی به آمریکا به سر می‌برد و با دونالد ترامپ، رئیس جمهور این کشور دیدار کرده در حالی که هنوز زود است از فایده این سفر سخن گفت.
این رابطه سه جانبه بین رئیس جمهور، ارتش و حزب الله از حالا به بعد محور اصلی در مطالعه هر گونه پیامدهای سیاسی تحولات عرسال است آن هم بعد از اینکه نبرد با النصره و داعش در این منطقه پایان یافت.
حساسیت نبرد عرسال از این جهت است که خطر نبرد پیش بینی شده با داعش در این منطقه و پیامدهای امنیتی و نظامی آن که به فراتر از ارتفاعات این منطقه پیش رفته و به داخل خاک لبنان کشیده می شود احساس می شود و آن زمان بیم این می‌رود که جریان المستقبل مثل الان در خصوص روند تحولات نظامی و پیامدهای سیاسی آن سکوتش را بشکند.
از این به بعد به اوضاع امنیتی و نظامی لبنان از عینک روابط سه جانبه بین رئیس جمهور، ارتش و حزب الله نگریسته می شود که مورد اعتراض برخی سیاستمداران است در حالی که حزب الله تلاش می کند از دستاوردهای داخلی و منطقه‌ای این پیروزی استفاده سیاسی کند.
مشکل در راهبرد ترسیم شده توسط حزب الله لبنان و نقش این حزب در آن و در منطقه نیست بلکه در نبود راهبردها نزد دیگر طرف‌هایی است که سرگرم سهم بندی ها و آماده شدن برای انتخابات لبنان هستند.
