توصيه به ديگران
۰
چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۴۶
هشت مارس، یک دروغ بزرگ غربی!
وبلاگ بهلول وار
زنانی که احکام مربوط به طلاق، آن قدر از آنان طرفداری کرده که خدا در تهدید مردان تعدی­گر می­فرماید: «و من یتعد حدود الله فاولئک هم الظالمون» حدودی که هم­طراز با حدود الهی ست.
Share/Save/Bookmark
به گزارش عصر امروز وبلاگ بهلول وار نوشت:

هر ساله در روز هشت مارس، در کشورهای جهان مراسمی تحت عنوان روز جهانی زن برگزار می­شود؛ اما نکته قابل توجه عدم اقبال زنان ملت­های اسلامی، به ویژه جامعه خودمان به این مورد است، به گونه­ای که بسیاری از زنان جامعه اسلامی ما نه تنها به آن اهمیتی نمی­دهند بلکه اطلاعی از آن ندارند. در این میان، رسانه­ها و جریانات فمنیست جامعه ما همواره علت این گونه بی­توجهی­ها را ناآگاهی زنان جامعه نسبت به حقوق خود می­دانند، اما برای بررسی عدم اقبال زنان جامعه اسلامی ابتدا باید به ریشه­های مراسم هشت مارس پرداخت تا شاید بتوان علت این موضوع را دریافت تا کلید حل بسیاری مسائل مشابه باشد.

در بررسی علت نام گذاری روز هشت مارس به عنوان روز زن به نکات جالبی برمی­خوریم:

روز هشت مارس را روز زن نام نهادند چرا که تاریخی برای مبارزه زنان برای به دست آوردن حق خود بود. این مبارزه اولین بار در سال ۱۸۵۷ در نیویورک به واسطه اعتراض به مسائلی همچون افزایش دست مزد،کاهش ساعت و بهبود شرایط کار برگزارشد. این تظاهرات با حمله پلیس سرکوب شد.ایده انتخاب روزی از سال به‌عنوان «روز زن» نخستین بار در جریان مبارزه زنان نیویورک با شعار «حق رأی برای زنان» مطرح شد. 

دو هزار زن تظاهر کننده در ۲۳ فوریه ۱۹۰۹ پیش­نهاد کردند که هر سال در روز یک‌شنبه آخر فوریه، یک تظاهرات سراسری در آمریکا به مناسبت «روز زن» برگزار شود.در آمریکا و اروپا، زنان علیه قوانین مردسالارانه و احکام اسارت­بار کلیسایی به پا خواستند. در جنبش زنان موضوعاتی نظیر حق طلاق، حق سقط جنین، تأمین شغلی، منع آزار جنسی، ضدیت با هرزه‌نگاری، کاهش ساعات کار روزانه و غیره مطرح شد. این جنبش موفق شد در برخی از این زمینه‌ها پیش­روی کند.بعد از خاتمه جنگ جهانی دوم و بالاخص از اواخر دهه ۱۹۷۰، با توسعه سرمایه‌داری به کشورهای عقب مانده، بخش‌های بزرگ‌تری از زنان درگیر کار و تحصیل شدند.
 
در عین حال، زنان همچنان در جامعه موقعیتی درجه دوم داشته و اسیر نظام مردسالار بودند. این تناقض، مسئله زن را حادتر و انفجاری­تر کرد. 

با دقت به همین دلایل و اتفاقات است که متوجه علت عدم جایگاه روز جهانی زن در ایران می­شویم. همان­گونه که در بالا بدان اشاره شد، زنان غربی اولین بار در سال ۱۸۵۷ برای بدست آوردن حقوق خود وارد میدان شدند. اما کدام زن مسلمان در ایران و بین سایر امت­های اسلامی قرار دارد که بخواهد برای به دست آوردن خواسته­هایی نظیر آنچه در بالا آمده را مبنای بزرگداشت خود قرار دهد. زنان عفیفی که مادر بودن را برای خود افتخار می­دانند و در دین اسلام همواره به این که بهشت زیر پای ایشان است تأکید می­شود، چگونه حاضر به پذیرش به دست آوردن حق سقط جنین می­شوند و مگر به دست آوردن این حق می­تواند کشتن یک انسان را لاپوشانی کند؟

زنانی که از ۱۴۰۰ سال پیش حق مالکیت و بیعت در تعیین حکومت برایشان فرض شده و آن قدر کرامت دارند که سوره­ای از سوره­های قرآن کریم شرح حقوق آنان را بیان می­کند، چه احتیاجی به فریاد زدن در راستای حقی که برخوردار بوده و هستند، دارند؟ اما در مقابل زنانی هستند که هنوز هم بعد از ازدواج اجازه مالکیت بر نام خانوادگی خویش را از دست می­دهند و برای به رسمیت شناخته شدن حقوق اولیه خود نظیر مالکیت باید رنج برخورد با باتوم افسران پلیس را به جان خرند تا شاید امیدی به احیای حقوق خود داشته باشند.

زنانی که همواره نیاز مالیشان به واسطه خانواده تأمین شده و اصولاً هیچ وظیفه­ای برای کسب درآمد ندارند «و علی المولود له رزقهن و کسوتهن بالمعروف»، چه نیازی به فریاد برآوردن در این خصوص داشتند؟ فریادی برای تعدیل ساعت کاری و جلوگیری از تبعیض درآمدی در برابر مردان.

زنانی که احکام مربوط به طلاق، آن قدر از آنان طرفداری کرده که خدا در تهدید مردان تعدی­گر می­فرماید: «و من یتعد حدود الله فاولئک هم الظالمون» حدودی که هم­طراز با حدود الهی ست.

آری به دلیل همین سؤالات بی­جواب است که نه تنها روز جهانی زن، بلکه بسیاری از مناسبت­های این چنینی جای خود را به مناسبت­هایی نظیر روز مادر (ولادت حضرت زهرا(س))، روز دختر (ولادت حضرت معصومه(ص)) و بسیاری مناسبت­های دیگر که نه تنها همچون روز هشت مارس نشان تلاش زنان برای مبارزه برای به دست آوردن حقوق نیست بلکه با یادآوری الگوهای زن اسلامی حقوق آنان که سال ها پیش برایشان فرض شده را یادآوری و در جهت نیل به کمال برایشان بیان می­کند.
 
روزهایی که نماد خصلت­هایی نظیر بیان ویژگی­های معنوی زن نظیر عفت و عطوفت است و نه تلاش زنان برای احیای حقوقی که شارع مقدس در مورد ایشان ۱۴۰۰ سال پیش وضع کرده.

در پایان باید گفت زنانی که به شهادت بالزاک، رمان نویس شهیر فرانسوی، نه تنها از حقوق خویش محروم بوده­اند، بلکه همواره در مهد دموکراسی به خاطر از دادن حق اداره املاک در پی ازدواج، مورد طمع ناملایمات اجتماعی و تحقیر بوده­اند، روز هشت مارس را نماد آزادی خواهی خود می­دانند و من نیز به آنان تبریک می­گویم؛ اما در کشور ما زنان نه تنها از حقوق خود برخوردارند بلکه اعتقاد همگان براین است که جامعه به واسطه زنان است که به کمال می­رسد و همین خود دلیلی برای عدم اقبال به چنین روزهای به ظاهر زیبایی هستند.
کد مطلب : 46624