البته حاشیه سازیها پیشتر به مدد دولت آمده بود به گونه ای که برخی اظهارنظرها درباره منتقدان، تاحدودی انتقادات فنی به توافق ژنو را به حاشیه برد و توانست فضای انتقادات را که بر مبنای ایرادات فنی به توافق ژنو بودف به مباحث سیاسی و غیر کارشناسی تغییر بدهد.
به گزارش عصر امروز، «حاشیه سازی» یک تاکتیک همیشگی است که دولتها در مواقع لزوم از آن استفاده میکنند. البته دولتها متناسب با فضای سیاسی مطلوب خود، حاشیه سازی میکنند. هدف حاشیه سازی هم مشخص است. هدف، دور کردن افکار و اذهان از اصل و کشاندن آنها به سمت حواشی است.
این دولت هم در مواقع لزوم از این ابزار استفاده میکند. به عنوان مثال اظهارات اخیر حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی حسن روحانی درباره استفاده از مدل افغانستان در فضای سیاسی ایران هم میتواند یک نمونه از حاشیه سازی باشد.
حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی آقای روحانی در گفتگویی اظهار داشت:«اگر در سال ۸۸ به جای برخی عزیزان، آقای روحانی مسئولیت شورای عالی امنیت کشور را بر عهده داشت آیا اصلا آن اتفاقات میافتاد؟ یا اتفاقی نمیافتاد؟ ترسو بودن یک نیروی امنیتی، متضمن نگاهی پیشگیرانه است. در افغانستان ما الان با اختلاف دو کاندیدای ریاستجمهوری مواجه هستیم. شاید ما در سال ۸۸ میتوانستیم کاری را بکنیم که افغانها در سال ۹۳ میکنند. بلوغ سیاسی دو طرف انتخابات، بلوغ سیاسی مردم و از همه مهمتر مجرب بودن نهاد شورای عالی امنیت ملی میتوانست از خیلی حوادث پیشگیری کند.»
ظاهر این اظهارنظر حسام الدین آشنا، اعتبار دادن به فتنه ۸۸ است و در واقع این اظهارنظر او میخواهد یک همسان سازی از انتخابات ایران و افغانستان انجام داده و اعتراضات به آن انتخابات را معتبر کرده و بگوید بهتر بود این اعتراضات ترتیب اثر داده میشد و نیمی از دولت احمدی نژاد به فتنه گران داده میشد!
البته شدت عجیب بودن این اظهارنظر نیز به خاطر آن است که قدرت به جاشیه بردن افکار عمومی از تحولات اصلی را بالا برده باشد. اما آیا این حاشیه سازیها برای دولت سودمند است؟ به نظر میآید افکار عمومی در ایران به اندازه ای از بلوغ فکری رسیده است که این قبیل حاشیه سازیها را تشخیص میدهد. در واقع ان جریانی که باید از این قبیل اظهارنظرهای آشنا خوشحال و جریانی که باید به این اظهارنظر واکنش منفی نشان دهد؛ هر دو از ماهیت این اظهارات باخبر هستند.
جریانی که آشنا در این اظهارنظر، اعتراضات آنها را معتبر و درست میداند؛ طی یک سال اخیر برخی سوء استفادههایی که از آنها شده است را فهمیده و به همین دلیل فریب این حاشیه سازیها را نمیخورد. آنها مطالبات مشخصی از دولت یازدهم دارند و روز به روز اعتراض آنها از برآورده نشدن این انتظارات بیشتر میشود. اما منتقدان دولت هم ریشه این حاشیه پردازی ها را می دانند.
به اعتقاد آنها ناکامیهای دولت در حوزه های اقتصادی و سیاست خارجی اصلیترین دلیل این حاشیه پردازی ها است. در واقع آنان میگویند شکستهای مکرر دولت در مذاکرات هسته ای و همچنین برآورده نشدن مطالبات مردم در حوزه های اقتصادی باعث شده تا برخی اطرافیان دولت با اظهارنظرهای جنجالی خود تلاش کنند بر این ناکامیها سرپوش بگذارند.
البته حاشیه سازیها پیشتر به مدد دولت آمده بود به گونه ای که برخی اظهارنظرها درباره منتقدان، تاحدودی انتقادات فنی به توافق ژنو را به حاشیه برد و توانست فضای انتقادات را که بر مبنای ایرادات فنی به توافق ژنو بودف به مباحث سیاسی و غیر کارشناسی تغییر بدهد. همانطور که گفته شد با توجه به عدم توجه خاص منتقدان دولت به این اظهارنظرهای آشنا به نظر میرسد منتقدان دولت هم نسبت به تاکتیک حاشیه سازی دولت مطلع شدهاند و از هرگونه اقدامی که باعث برجسته شدن آن میشود؛ پرهیز میکنند. با توجه به این روند باید دید برنامه آینده دولت برای سرگرم کردن افکار عمومی و به جاشیه بردن آنا چه خواهد بود.