به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز، حضرت زینب سلام‌الله علیها در پنجم ماه جمادی الاولی سال پنجم و یا ششم هجری یعنی دو یا سه سال پس از ولادت برادر بزرگوارش امام حسین(علیه السلام) در شهر مدینه دیده به جهان گشود، ایشان سومین ثمره پیوند فرخنده امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) و حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بود.
لقب های حضرت زینب سلام الله علیها
الف) زینب کبری: این لقب برای مشخص شدن و تمییز دادن او از سایر خواهرانش (که از دیگر زنان امیرمؤمنان به دنیا آمده بودند) بود.
ب)الصدیقة الصغری: چون «صدیقة» لقب مبارک مادرش، زهرای مرضیه (سلام الله علیها) است، و از سویی شباهت های بی شماری میان مادر و دختر وجود داشت، لذا حضرت زینب سلام الله علیها را «صدیقه صغری» ملقب کردند.
ج) عقیله / عقیله بنی هاشم / عقیله الطالبین:
«عقیله» به معنای بانویی است که در قومش از کرامت و ارجمندی ویژه ای بر خوردار باشد و در خانه اش عزت و محبت فوق العاده ای داشته باشد.
د) دیگر لقب ها:
از دیگر لقب های حضرت زینب سلام الله علیها، موثقه عارفه، عالمه غیرمعلمه، عابده آل علی، فاضله و کامله است.
مقام علمی آن حضرت یکی از فضایل و خصایص حضرت زینب (سلام الله علیها) مقام علمی اوست، ایشان زنی دانشمند، سخن‌ور، فصیح و بلیغ و نائب خاص امام حسین(علیه السلام) در بیان حلال و حرام الهی بود و روایت است که در اسارت هنگامی که امام سجاد(علیه السلام) بیمار بودند مردم در حلال و حرام به زینب (سلام الله علیها) مراجعه می کردند و او هم پاسخ آنان را می‌داد.
امام صادق (علیه السلام) برای جواز چاک دادن گریبان در مصیبت فقدان پدر و برادر و... به فعل و عمل زینب (سلام الله علیها) در جریان کربلا استناد می‌کند. امام سجاد (علیه السلام) نیز در خطاب به عقیله بنی‌هاشم می‌فرماید:
«یا عمه انت بحمد الله عالمه غیر معلمه وفهمه غیر مفهمه »؛ عمه جان تو بحمدالله عالمه‌ای هستی بدون این که معلم داشته باشی و تو فهمیده‌ای هستی بی آن که کسی مطالب را به تو یاد داده باشد. بر این اساس حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) علم و دانش خود را از طریق دیدن استاد و معلم به دست نیاورده، بلکه از جانب خدای تعالی به آن حضرت اعطاء شده است.
رویای صادقانه و غمناک حضرت زینب سلام الله علیها زینب سلام الله علیها مسیر پرحادثه و دردناکی را که در پیش دارد، در همان زمان کودکی در آینه رویا می‌نگرد و برای جدش پیامبر اکرم بازگو می‌کند و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله حوادثی را که در انتظار اوست تعبیر می‌کند تا او که دست پرورده علی علیه السلام و بزرگ شده دامان زهرا سلام الله علیهاست، خود را برای رویارویی با این حوادث مهیا سازد.
این رویا را در تاریخ چنین می‌خوانیم: ارتحال پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نزدیک بود، زینب سلام الله علیها نزد پیامبر آمد و با زبان کودکانه به پیامبرصلی الله علیه و آله چنین گفت: «ای رسول خدا صلی الله علیه و آله! دیشب در خواب دیدم که باد سختی وزید که بر اثر آن دنیا در ظلمت فرو رفت و من از شدت آن باد به این سو و آن سو می‌افتادم؛ تا این‌که به درخت بزرگی پناه بردم، ولی باد آن را ریشه کن کرد و من به زمین افتادم. دوباره به شاخه دیگری از آن درخت پناه بردم که آن هم دوام نیاورد. برای سومین مرتبه به شاخه دیگری روی آوردم، آن شاخه نیز از شدت باد در هم شکست. در آن هنگام به دو شاخه به هم پیوسته دیگر پناه بردم که ناگاه آن دو شاخه نیز شکست و من از خواب بیدار شدم».
پیامبرصلی الله علیه و آله با شنیدن خواب زینب سلام الله علیها، بسیار گریست و فرمود:
«درختی که اولین بار به آن پناه بردی جدّ توست که به زودی از دنیا می‌رود. و دو شاخه بعد مادر و پدر تو هستند که آن‌ها هم از دنیا می‌روند و آن دو شاخه به هم پیوسته دو برادرت حسن و حسین هستند که در مصیبت آنان دنیا تاریک می‌گردد».
وفاوت عليا مخدره حضرت زينب کبری (سلام الله علیها ) در بحر المصائب گويد: حضرت زينب (سلام الله علیها) بعد از واقعه كربلا و رنج و شام و محنت ايام، چندان بگريست كه قدش خميده و گيسوانش سفيد گرديد؛ دائم الحزن بزيست تا رخت به ديگر سراى كشيد.
نيز گويد: عليا مخدره ام كلثوم ، بعد از چهار ماه از ورود اهل بيت به مدينه طيبه، از اين سراى پرملال به رحمت خداوند لايزال پيوست. وقتى هشتاد روز از وفات ام كلثوم بگذشت، شبى عليا مخدره زينب سلام الله علیها مادرش را در خواب ديد و چون بيدار شد بسيار بگريست و بر سر و صورت خويش بزد تا از هوش برفت. زمانى كه آمدند و آن مخدره را حركت دادند، ديدند روح مقدس او به شاخسار جنان پرواز كرده است .
در اين وقت آل رسول و ذريه بتول، در ماتم آن مخدره به زارى در آمدند چندان كه گويى اندوه عاشورا و آشوب قيامت بر پا شد. و اين واقعه جانگداز، سال ۶۲ هجرى روى داد.
