به گزارش
سرویس فرهنگ و جامعه عصر امروز رسیدن به مقام شهادت امروز؛ دست نیافتنی نیست و هر که بخواهد می تواند به این مقام برسد بشرطی که در جاده شهادت و قُرب الی الله قرار گرفته و در راه آن سالها؛ مثل حاج قاسم عزیز و شهید محمد محمدی شهید امر به معروف مجاهدت کند.
امروز نام و عکس هر شهیدی بر کوچه ها و خیابانها و مساجد و محافل عمومی و منازل قابل رویت و نور افشانی می کند؛ اگر چه غربزده ها و نفودیها تلاش می کنند که نام و تصویر این عزیزان را از دیدگاهِ ظاهری و ذهن مردم کمرنگ و یا حذف نمایند اما شهداء شمع محفل بشریتند.
شهداء، مثل همه مردم در جامعه رفت و آمد داشته و زندگی می کردند و اینطور نبوده که ناشناخته و به یکباره از آسمان به زمین بیایند، بلکه سالها در بین ما بودند و با آنها ممارست داشته و زندگی می کردیم. شهداء یک مکتب واحد بودند و فرهنگساز که عِندَ رَبِهم یُرزَقون شدند و بیش از ۲۳۰ هزار شهید از بین ما پرکشیدند و آسمانی شدند و حسرت آنها را می خوریم.
امروز هم شهدای آینده و تا ظهور حضرت مهدی (عج) در بین ما هستند و چه بسا شهدایی که هنوز بدنیا نیامده اند اما چشمان ما؛ آنها را نمی بیند و شاید چشم دلمان کور است.
فردای قیامت؛ امثال من و شمائی که از این قافله جا مانده ایم باید کاسه گدائی بدست گرفته و ملتمسانه بدنبال آنها بدویم و تمنا کنیم که ما را شفاعت کنند اگر نکنند؟ چه؟
شهیدان از نسل عاشورا هستند که در عصر کنونی به شکل دیگری تبلور پیدا کرده اند که خطِ گُسسته شده کربلا را در انقلاب اسلامی ایران امتداد بخشیده و به هم متصل نمایند تابه ظهور برسیم.
انبوهی از پیامها و وصیتنامه های پُر معنا وانسان ساز خود را برای ما و همه بشریت به امانت و یادگار گذاشته اند؛ اما خیلی از افراد جامعه از درک و فهم آن عاجز و غافل و یا معارضند.
به فرموده رهبر معظم انقلاب؛ زنده نگهداشتن یاد ونام شهیدان کمتر از مقام شهادت نیست پس برای چه معطل هستیم؟ خیلی سخت نیست فقط ذره ای معرفت و دلدادگی و بصیرت می خواهد چون آنها در روز قیامت یقه ما را خواهند گرفت و به آسانی از غفلتها و خطاها و جفاهای ما نخواهند گذشت، چه بسا اولین طلبکاران ما در قیامت؛ همین شهدای عزیز باشند .
۳۰ مهرماه ۹۹ فرهادنیا
