به گزارش
سرویس تاریخ و حماسه عصر امروز سخت است سخن از جدایی چیزی که سراسر خیر و برکت و رحمت و آمرزش بود و نمی دانستیم چه بگوییم و چگونه با این ماه ضیافت الهی، ماه عبادت و بندگی وداع کنیم و سخن بگوییم در جایی که مولا و امامان حضرت علی ابن الحسین(علیهم السلام) با او این گونه وداع می کند و چنین می فرمایند:
"این ماه ما را به جایگاه حمد و ستایش خدا رساند.
و با ما مثل یک دوست و همراه خوش رفتار همنشینی کرد.
و بهترین سود و نفع عالم را به ما رساند.
و اکنون که وقتش تمام گشته از ما جدا می شود.
و ما هم با او وداع می کنیم ، مانند وداع کسی که دوری و جدائیش برای ما سخت است..."
بنا بر این گزارش، انگار همین دیروز بود همه برای این ماه بزرگ و دوست داشتنی خودمان را آماده می کردیم اما با چشم برهم زدنی گذشت و آخرین ساعات و آناتش درحال سپری شدن هست. و باید اعتراف کنیم که دربهای بهترین و زیبا ترین مهمانی ای که در طول عمرمان بدان دعوت بوده ایم را دارند می بندند.
هر چند عید فطر؛ عید پایان یافتن رمضان نیست. عید برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. رمضان کوره ای است که گناهان انسان را می سوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن سر بر می آورد اما باید با گریه و انابه اذعان کنیم که:
کم کم غروب ماه خدا دیده می شود
صد حیف از این بساط که برچیده می شود
و ان شاءالله بناست که رمضان الکریم با سحرها و مناجات هایش با شبهای قدر و احیاهایش از ما آدم بسازد و می شود این حس خوب ماه رمضان المبارک را در تمام سال با خود داشت به شرط عزم و اراده قوی، عمل به دانسته ها و توکل بروجود لایزال الهی.
