به گزارش
سرویس سیاسی عصر امروز برای شناخت بهتر از عملکرد دولتی که خود را تدبیر و امید معرفی نموده است لازم است تا مروری بر اندیشه و عملکرد روحانی طی هفت سال گذشته داشته باشیم که خلاصه آن به شرح زیر می باشد:
1- ادبیات روحانی در دور اول (سال ۹۲) دولت من؛ دولت راستگویان و پاکدستان؛ تدبیر و امید، اعتدال؛ عقل؛ برنامه، عزت ملی و پاسپورت ایرانی؛ ارتقاء ارزش پول ملی، شایسته سالاری؛ فراجناحی، واستفا ده از مدیران شایسته دولتهای گذشته، مهربانی و ادب، آزادی نقد و اندیشه، و احترام به منتقدین، ورونق اقتصادی؛ حل مشکلات معیشتی مردم، و شکوفا شدن اقتصاد کشور و ظهور آن؛ در ظرف یکصد روز آغاز بکار دولت درکنار مذاکرات هسته ای و بلاخره گشایش اقتصادی مردم که دیگر به پول یارانه ها نیازی نداشته باشند .
2- دولت روحانی پس از استقرار؛ از قاعده سه پاکتی استفاده کرده است.
الف: تخریب دولت قبل با شدت تمام و بدون ملاحظه اخلاقی و اسلامی و انصاف
ب: دادن وعده های فرضی وخیالی و غیر واقعی (به قول خودشان، پوپولیستی)
پ: اواخر دولت اول، دیگر از ما گذشته انشاءالله دولت بعدی!
دور دوم دولت روحانی: برداشتن سایه جنگ از سر ملت ایران؛ جلو گیری از افزایش دلار و طلا، جلوگیری از افزایش قیمت خودرو پراید به هفتاد میلیون، رونق کشاورزی و تولید ملی و صادرات تولید داخلی بمنظور ارز آوری، و جلو گیری از واردات غیر ضرور خارجی بویژه کالاهای لوکس، تقویت کارخانه ها برای خودکفائی در امور مواد غذائی و صنعت، تعامل با آمریکا وغرب درمذاکرات هسته ای، تکمیل پروژه های ناتمام دولت یازدهم و بلاخره مهمتر از همه: جلوگیری از دیوارکشی خیابانها بین رفت و آمدهای خانمها و آقایان توسط تند روها و طرفداران کاندیدای رقییب.
حالا نتیجه چه شد؟ باز هم از روش سه پاکتی استفاده کرده است،
نتیجه عبرت آموز:رسوائی نتیجه برجام، زمین گیر شدن اقتصاد کشور؛ تعطیلی کارخانه های مولد، رشد بی رویه قیمتها؛ بحران سازی، افزایش بی رویه قاچاق با نفوذ و انتفاع افراد دولتی؛ مسابقه و کورس گذاری وابستگان به دولت در غارت بیت المال بویژه خصوصی سازی اموال بیت المال مثلا در راستای اصل ۴۴ قانون اساسی با خیانت قطعی و آگاهانه و دستگیری مفسدان اقتصادی و جاسوسان سیاسی و امنیتی وابسته به دولت مدعی و سرقت پستهای دولتی و وابسته به دولت توسط افراد خائن و نفوذی از جمله برادر روحانی و جهانگیری و وابستگان آنها، نداشتن برنامه اقتصادی و بعضا کپی برداری از اقتصاد غرب، رونق اشرافیگری دروغگوئی و آمار سازی و گزارش غلط به مردم، بی توجهی به قشر ضعیف جامعه و افسار گسیختگی اقتصاد، فرهنگ و نا امید کردن خانواده ها بویژه جوانان عزیز که برای شغل، مسکن، ازدواج، هزینه تحصیل و امور روز مره خود به سخت ترین وضع ممکن دست و پنجه نرم می کنند؛ و با یاس به آینده می نگرند... و در یک جمله برباد دادن دنیا و دین مردم و نابود سازی امید و شادابی درخانواده ها، و به سرقت بردن باورهای دینی و انقلابی مردم.
۱۰ اردیبهشت ۹۹ فرهادنیا
