عصر امروز - اقتصاد ایران قجری است!

حسین راغفر اقتصاددان حامی دولت در یک سیاه‌نمایی کامل اعتقاد دارد ساختار اقتصاد ایران قاجاری است و با منکر شدن آمار بانک مرکزی و بانک جهانی ادعا هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا بودن را رد کرد.

به گزارش عصرامروز، حسین راغفر و احسان سلطانی که مدتیست گزارش‌هایی سیاه‌نمایانه از اقتصاد ایران را تحت عنوان "گزارش اقتصادی به مردم" در برخی رسانه‌ها مثل ایلنا منتشر می‌کنند؛ به تازگی در یکی از گزارش‌های خود با تشبیه شرایط اقتصادی ایران به اقتصاد دوره قاجار نوشته‌اند:

«در اقتصاد ایران مزیت‌های رانتی غالب و مزیت‌های رقابتی غایب هستند. بخش‌های مالی و نامولد بر بخش تولید (حقیقی) اقتصاد تسلط یافته‌اند. ایران تقریباً در کلیه بیش از یکصد مولفه رقابت‌پذیری جهانی، دارای رتبه‌های بسیار پایین می‌باشد و ساختارها و نهادهای پشتیبان صادرات وجود یا حضور لازم و کافی ندارند. در ده سال اخیر روند سرمایه‌گذاری صنعتی و کشاورزی کشور و به ویژه در زمینه تولید کالاهای مصرفی و با ارزش افزوده بالا نزولی بوده است.»

*تصویری که این دو نفر از فضای اقتصادی امروز ایران ارائه کرده‌اند بیشتر شبیه اقتصاد کشورهایی مثل سومالی، بنگلادش و یا ونزوئلا است.

ما پیش از این تحت عنوان"اعلامیه فقر و اغتشاش در سالگرد ۴۰ سالگی انقلاب" به بیانیه‌های عجیب این دو نفر اشاره کردیم و توضیحاتی را به مخاطبان محترم ارائه کردیم.

در واقع مشخص نیست (اگرچه مشخص است!) که چرا چهره‌های نزدیک به دولت و اصلاح‌طلبان تا این اندازه، به «سیاه‌نمایی» نیاز مبرم دارند و هیچ جزء مثبتی از اقتصاد ایران نمی‌تواند نظر این افراد را به خود جلب کند.

جالب آنکه در همین فضای سیاه تصویر شده از سوی آقایان است که ایران توانسته ارزان‌ترین کالری و غذای جهان را در اختیار مردمش بگذارد، یکی از ۳ کشوری باشد که ارزان‌ترین سوخت جهان را دارند، مالیات چندانی از مردمش نمی‌گیرد و به این واسطه رفاه مردم افزایش یافته است، ضریب‌جینی‌اش بهتر از آمریکاست و فی‌الجمله توانسته است به جایگاه هجدهمین اقتصاد جهان برسد.

در جملات این افراد همچنین اثری از نگاه فلسفی برای فهم حاقّ رخدادهای اقتصادی نیست و صرفاً بر مشتی آمار بدون تحلیل (فرض بر صحت آمار) اشاره می‌شود.

مثلاً در گزارش یاد شده، کاهش سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی نشانه بحران اقتصادی عنوان شده است.

فرض بر صحت این آمار اما بایستی به این سؤال پاسخ داده شود که پس خودکفایی ایران در تولید گندم، افزایش تولید برنج و چای، افزایش تولید مرکبات و میوه، خودکفایی در تولید شکر، افزایش تولید پسته و زعفران و غیره از کجا آمده و چگونه محقق شده است؟

همچنین است که بایستی تحلیل شود سرمایه‌ای که قرار بوده در بخش کشاورزی بیاید و شرکت‌ها و تعاونی‌های مرتبط با آن فعال شود هم‌اکنون در کدام بخش دیگر فعال شده است؟ (در واقع فاجعه تنها در صورتی رخ می‌دهد که این سرمایه از کشور خارج شده باشد و یا به بخشهای نامولد رفته باشد)

آیا به نظر این اقتصادانان ممکن نیست بخش عمده‌ای از افزایش صادرات غیر نفتی این روزهای ایران که توانسته میزان اتکای دولت به درآمد نفتی را تا ۷۰ درصد بکاهد، به دلیل ورود همین سرمایه‌های نیامده به بخش کشاورزی باشد؟!

اما علت این رخداد چیست؟!

به زعم ما و از نگاه تحلیلی، علت این رخداد می‌تواند افزایش سطح معیشت کشاورزان و عدم نیاز آن به ورود به عرصه تعاونی‌های خرد و ایضاً تلاش سرمایه‌گذاران برای تحصیل سود بیشتر باشد.

سودی که مشخصاً در بخش تجارت و صادرات بیشتر از سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی خواهد بود.

نکته اما آنجاست که تمام این سرمایه‌ها هم‌اکنون در داخل اقتصاد کشور حضور دارند، فعالیت می‌کنند و مردم نیز از آنها منتفع می‌شوند.

در واقع، کاهش و افزایش الّاکلنگی سرمایه‌ها در یک بخش و بخش دیگر هرگز به معنی بحران اقتصادی نیست...

همچنین باید از راغفر و سلطانی خواست توضیح دهند که بر اساس عقل اقتصادی آنها؛ چگونه ممکن است کشوری در این حد نازل و سیاه از اوضاع اقتصادی باشد اما در مقابل تحریم‌های آمریکا فلج نشده باشد، شاهد قحطی غذا نباشد و جالب‌تر از همه اینکه از کشورهای متحد خود در منطقه غرب آسیا و حتی در قلب اروپا (بوسنی و هرزگوین) حمایت اقتصادی، نظامی و سیاسی داشته باشد؟

یقیناً التماس تفکر و عقلانیت از چهره‌های متشبّث به تفکرات اقتصادی و سیاسی در فضای امروز ایران، خواسته زیادی نیست.

کار سیاه‌نمایی از ایران به حدی رسیده است که چندی قبل یک خبرنگار مدعی شد مردم یکی از شهرهای کشور از گرسنگی گوشت گربه می‌خورند! ادعایی که البته اثبات نشد و اعتراض شدید مردم آن شهر را نیز برانگیخت.

در پایان لازم به اشاره است که این سیاه‌نمایی‌های گسترده علیرغم مثبتات اقتصادی فراوانی که در کشور وجود دارد؛ می‌تواند منجر به سابوتاژ ذهنی مردم و بروز «فتنه اقتصادی» شود. کما اینکه در دیماه ۹۶ شد!